کوس کوفتن

کوس کوبیدن . کوس زدن

کوس کوفتن. [ ت َ ] ( مص مرکب ) کوس کوبیدن. کوس فروکوفتن. کوس زدن. طبل نواختن :
بی آرزوی ملک به زیر گلیم فقر
کوبیم کوس بر در ایوان صبحگاه.و آنجاکه کوفت دولت او کوس لااله
آواز قد صدقت برآمد ز لامکان.من کوب بخت بینم منکوب از آن شوم
من کوس فضل کوبم منکوس از آن بوم.- کوس سفر کوفتن ؛ کنایه از آماده شدن برای کوچیدن :
بال فروکوفت مرغ ، مرغ طرب گشت دل
بانگ برآورد کوس ، کوس سفر کوفت خواب.