ویِتْ کُنْگ (Vietcong)
(به زبان ویتنامی، به معنی «کمونیست های ویتنامی») در جنگ ویتنام (۱۹۵۴ـ۱۹۷۵)، به اعضای «جبهۀ ملی آزادی بخش ویتنام جنوبی» اطلاق می شد که تحت رهبری کمونیست ها بود و در ۱۹۶۰ بنیاد نهاده شد و برضد نیروهای ویتنام جنوبی و امریکا به نبرد چریکی پرداخت. این نام یا اصطلاح را حکومت ویتنام جنوبی ساخت تا بین آنان و «ویت مین»، که
ویتنام شمالی را از اشغال ژاپنی ها و سپس از سلطۀ استعماری فرانسه در ۱۹۴۱ و ۱۹۵۴ رهانید، تمییز کند. ویت کنگ ها که از طریق «جادّۀ هوشی مین» از ویتنام شمالی تدارکات و نیروهای تقویتی دریافت می کردند، سرانجام در ۱۹۷۵ سربازان امریکایی را به خروج از ویتنام جنوبی واداشتند و ویتنام را متحد ساختند. ویت کنگ ها در اوایل دهۀ ۱۹۶۰ دامنۀ مبارزه را به سراسر کشور گسترش دادند. درحالی که حکومت ویتنام جنوبی از کمک مستشاران نظامی امریکا و سپس نیروهای رزمی آن کشور برخوردار بود، ویت کنگ ها نیز از سوی ارتش منظم کرۀ شمالی حمایت می شدند. ویت کنگ ها در صف مقدم حملۀ غافلگیرانۀ معروف به «تهاجمِ تت» در ۱۹۶۸ جای داشتند که جنگ را به سایگون، پایتخت ویتنام جنوبی، کشاند ولی آنان در این عملیات تلفات سنگینی دادند. ویت کنگ در ۱۹۶۹ با پیوستن به سایر گروه ها، دولت انقلابی موقت را تشکیل داد.
