امپراتوری هابسبورگ

امپراتوری هابسبورگ از سال ۱۵۲۶ تا ۱۸۰۴ ادامه یافت.
در اواخر قرن پانزدهم، با ازدواج فردیناند دوم آراگون و ایزابلای یکم کاستیا که هر یک حاکم قسمتی از اسپانیا بودند، دولت واحد و قدرتمندی در اسپانیا به وجود آمد. اسپانیا در سال ۱۴۹۲ مسلمانان و یهودیان را بیرون راند و با کشف آمریکا، آن کشور نیز تحت سیطرهٔ اسپانیا درآمد. سلطنت فردیناند و ایزابل به دخترشان جوانا رسید. جوانا با فیلیپ ولیعهد اتریش ازدواج کرد؛ فیلیپ وارث سلطنت و قلمرو اتریش، هلند و چند جای دیگر بود. از ازدواج فیلیپ و جوانا پسری به نام شارل به دنیا آمد.
شارل خود را شارلکن نامید و پادشاه اسپانیا، اتریش و هلند بود. شارلکن صاحب وسیع ترین قلمرو در اروپا و آمریکا و بیش ترین قدرت در بین پادشاهان قرن شانزدهم بود. شارلکن در سال ۱۵۱۹ به عنوان امپراتور امپراتوری مقدس روم نیز برگزیده شد، و بدین ترتیب فرمان روای اسپانیا، هلند، اتریش، قسمتی از فرانسه، قسمتی از ایتالیا و مستعمرات اسپانیا در آمریکا شد. خاندان سلطنتی شارلکن به هابسبورگ معروف است. پس از شارلکن، برادرش فردیناند امپراتور امپراتوری مقدس روم شد و شعبه هابزبورگ های اتریش را بنیان گذاشت. پسر شارلکن به نام فیلیپ دوم نیز در اسپانیا به سلطنت رسید.