نوعی از صدف است
عظا
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عظا. [ ع َ / ع َ ظِن ْ ] ( ع مص ) آماسیدن شکم شتر از خوردن گیاه عنظوان. ( از منتهی الارب ). عَظی ̍. ( از اقرب الموارد ). رجوع به عظی شود.
عظا. [ ] ( اِ ) نوعی از صدف است. ( تحفه حکیم مؤمن ) ( مخزن الادویه ).
عظا. [ ] ( اِ ) نوعی از صدف است. ( تحفه حکیم مؤمن ) ( مخزن الادویه ).
عظا. [ ] (اِ) نوعی از صدف است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ) (مخزن الادویه ).
عظا. [ ع َ / ع َ ظِن ْ ] (ع مص ) آماسیدن شکم شتر از خوردن گیاه عنظوان . (از منتهی الارب ). عَظی ̍. (از اقرب الموارد). رجوع به عظی شود.
کلمات دیگر: