( مصدر ) ۱ - هیاهو کردن بانگ بر آوردن ۲ - فتنه بر پا کردن ایجاد آشوب کردن .
غوغا انگیختن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
غوغا انگیختن. [ غ َ / غُو اَ ت َ ] ( مص مرکب ) فتنه و آشوب بپا کردن. فتنه انگیختن. هیاهو کردن و بانگ برآوردن. غوغا برافکندن. رجوع به غوغا شود :
چو دیدم که غوغائی انگیختم
رها کردم آن بوم و بگریختم.
چو دیدم که غوغائی انگیختم
رها کردم آن بوم و بگریختم.
سعدی ( بوستان ).
کلمات دیگر: