( شتاب آوردن ) شتافتن شتابیدن
شتاب اوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( شتاب آوردن ) شتاب آوردن. [ ش ِ وَ دَ ] ( مص مرکب ) شتافتن. شتابیدن. به تعجیل رفتن. عجله کردن :
چو آهو و خرگوش یابد عقاب
نیارد به دراج و تیهو شتاب.
شتاب آوردن و بردن سر خویش.
به یکتا پیرهن بی درع و شمشیر.
چو آهو و خرگوش یابد عقاب
نیارد به دراج و تیهو شتاب.
اسدی.
بباید رفت روزی چند از این پیش شتاب آوردن و بردن سر خویش.
نظامی
شه از مستی شتاب آورد بر شیربه یکتا پیرهن بی درع و شمشیر.
نظامی.
پیشنهاد کاربران
تسریع
کلمات دیگر: