سیناپس

همایه یا سیناپس (به انگلیسی: Synapse) یک ساختار زیستی در پایانهٔ همه آکسون ها است که از راه آن یک سلول عصبی پیام خود را به دندریت یک نورون دیگر یا یاخته ماهیچه ای یا یک غده می فرستد.نورون ها، بنیادین ترین یاخته های عصبی هستند. این یاخته ها کار پردازش و رسانش پیام های عصبی را بر دوش دارند. نورون ها از راه رشته هایی به نام دندریت پیام را دریافت کرده و از راه رشته های دیگری به نام آکسون پیام را به یاخته دیگر رسانش می کنند.در سیناپس نورون ها (سلول های عصبی) به یکدیگر یا به اندام های بدن پیوسته نمی شوند، بلکه تنها در نزدیکی هم قرار می گیرند و با تراوش پیامرسان های عصبی (مانند ‏گلوتامات، استیل کولین یا نور اپی نفرین) پیوند برقرار می گردد.
الکترورتینوگرافی
دندریت (دارینه)
آکسون (آسه)
یاخته عصبی
مغز انسان حاوی حدود شصت و هشت میلیارد نورون است{{مدرک}} که هر کدام توانایی ارتباط و تأثیر روی تعداد زیادی نورون دیگر را دارد. مکانیسم مؤثر و کارآمدی نیاز است تا ارتباط بین این تعداد نجومی از نورون ها را برقرار کند. این ارتباط با استفاده از سیناپس صورت می گیرد. اگرچه تعداد زیادی سیناپس وجود دارد، ولی می توان آن ها را به دو دسته تقسیم بندی کرد: سیناپس الکتریکی و سیناپس شیمیایی.در سیناپس الکتریکی جریان از شکاف پیوندگاه جاری می شود. در مقابل، سیناپس شیمیایی قادر به ارتباط سلول به سلول توسط ترشح پیام رسان عصبی می باشد. این عامل های شیمیایی که توسط نورون پیش سیناپسی ترشح می شوند، جریان های ثانویه در نورون پس سیناپسی را به وسیلهٔ فعال کردن گیرنده های خاصی تولید می کنند. در حدود ۱۰۰ نوع پیام رسان عصبی شناخته شده است.
اگرچه تعداد بسیار زیادی سیناپس در مغز انسان وجود دارد، آن ها می توانند در دو نوع دسته بندی شوند: الکتریکی و شیمیاییبا اینکه تعداد سیناپس الکتریکی کمتر است، ولی این نوع سیناپس در هر سیستم عصبی یافت می شود و اجازهٔ جریان مستقیم و منفعل الکتریکی را می دهد (اما باز هم همان سیناپس محسوب می شود).
نورون تولیدکننده جریان الکتریکی، نورون پیش سیناپسی و نورون دریافت کننده جریان، نورون پس سیناپسی نامیده می شود.

سیناپْس (synapse)
سیناپْس
سیناپْس
سیناپْس
سیناپْس
سیناپْس
سیناپْس
سیناپْس
اتصال بین دو یاختۀ عصبی یا بین یک یاختۀ عصبی و یک ماهیچه (ارتباط عصبی ـ عضلانی). از طریق آن تکانهها یا جریان های عصبی منتقل می شوند. در محل تماس، دو یاخته با فاصله ای کوتاه از هم جدا می شوند که شکاف سیناپسینامیده می شود. این فاصله را ناقلی عصبی شیمیایی طی می کند که براثر جریان عصبی رها می شود. انشعاب نخ مانند یا آکسون یاختۀ عصبی ناقل دارای یک نقطۀ پایانی برآمده یا برآمدگی (تکمۀ) سیناپسی است. این بخش نیمی از اتصال سیناپسی را تشکیل می دهد و محل ریزکیسه های قابل اتصال به غشاست. این ریزکیسه ها حاوی ناقل عصبی شیمیایی اند. وقتی جریان عصبی به برآمدگی می رسد، ریزکیسه ها ناقل را آزاد می کنند. ناقل فضای سیناپسی را طی می کند و خود را به گیرنده های خاص در غشای یاختۀ گیرنده متصل می کند. اگر یاختۀ گیرنده یاخته ای عصبی باشد، نیمۀ دیگر ارتباط سیناپسی با یک یا تعداد بیشتری انشعاب، با نام دندریت، صورت می گیرد. دندریت ها با ناقل عصبی تحریک می شوند تا جریان عصبی پدید آید. سپس، جریان در طول یاختۀ عصبی و آکسون انتقال می یابد. اگر یاختۀ دریافت کننده ماهیچه باشد، با ناقل عصبی تحریک و منقبض می شود.