کلمه جو
صفحه اصلی

پیانو

فارسی به انگلیسی

piano, pianoforte

فارسی به عربی

بیانو

مترادف و متضاد

pianoforte (اسم)
اهنگ ملایم، پیانو، نوعی پیانو

piano (اسم)
پیانو، قطعه موسیقی اهسته و ارام

فرهنگ فارسی

( اسم )سازست از انواع سازهای کلاویهشامل دستگاهی که قادر باجرای اصوات بسیار آهسته و بسیار قوی میباشد.این ساز از روی یک ساز قدیمی که آنهم دارای کلاویه بود بوجود آمده .کلاویه های پیانو چکشی و چوبی است و بهنگام نواختن بسیم اصابت میکند. در کنار هر یک از چکشهای این ساز یک دستگاه خفه کننده تعبیه شده که از ادام. طنین صوت جلوگیری میکند. بعلاوه اجرا کننده بهر ترتیب که بخواهد میتواند بوسیل. پدال ها طنین صوت را کم و زیاد نماید و بدن وسیله به آهنگی که اجرا میکند حالت بدهد.پیانو در اواخر قرن ۱۸ بوسیل. یکی از استادان ایتالیایی اختراع شدن و بعد ها یکی از ارگ سازان آلمانی پس از مرگ مخترع اصلی آنرا تکمیل کرد و بصورت امروزی در آورد.

فرهنگ معین

(نُ ) [ انگ . ] (اِ. ) یکی از ابزارهای موسیقی که دارای شاسی است و با فشار سر انگشتان دست بر روی شاسی ها نواخته می شود.

لغت نامه دهخدا

پیانو. [ ن ُ ] ( ایتالیائی ، اِ ) نام یکی از آلات موسیقی. نام دستگاهی که بدان نوازند. از ذوات الاوتار است و اوتار آن فلزی است.

فرهنگ عمید

آلت موسیقی به صورت صندوقی بزرگ و پایه دار، دارای یک ردیف شستی در جلو آن که با نواختن هر شستی، چکشی به یک سیم کشیده شده برخورد می کند و به این طریق اصوات ایجاد می شود.

دانشنامه عمومی

پیانو یکی از سازهای صفحه کلیددار و مشهورترین آن ها است. صدای پیانو در اثر برخورد چکش هایی با سیم های فلزی آن در داخل جعبه چوبی تولید می شود. این چکش ها در اثر فشرده شدن کلیدها (کلاویه ها) به حرکت در می آیند. سیم های پیانو به صفحه ای موسوم به «صفحهٔ صدا» متصل شده اند که نقش تقویت کنندهٔ صدای آن ها را دارد.
پیانو الکتریک
پیانو بالاترین دامنه صوتی را در بین ساز های معمول (به جز ارگ کلیسا) دارد، به طوریکه در شکل فعلی اش به طور معمول حدود هفت اکتاو دارد و قادر به تولید فرکانس هایی از حدود ۲۷ تا ۴۱۸۶ هرتز می باشد، در حالی که در مقام مقایسه ساز ویولن تنها قادر به تولید حدود پنج اکتاو و بهترین خواننده ها تنها قادر به خواندن کمتر از سه اکتاو هستند.
پیانو را بارتولومئو کریستافوری در حدود سال ۱۷۰۰ میلادی در شهر پادووای ایتالیا اختراع کرد. اما اختراع جدید کریستافوری تا حدود یک دهه تقریباً ناشناخته ماند تا اینکه در سال ۱۷۱۱ یک نویسنده ایتالیایی مقاله ای دربارهٔ آن نوشت که بعدها به آلمانی ترجمه و به صورت گسترده منتشر شد. این مقاله شامل دیاگرام مکانیزم پیانو نیز بود و اکثر سازندگان بعدی پیانو کار خود بر اساس این مقاله شروع کردند. قبل از اختراع پیانو از سازی قدیمی تر به نام هارپسیکورد (Harpsichord) استفاده می شد. تفاوت عمده و مهمی که پیانو با سازهای مشابه قبل از خودش داشت آن بود که در سازهای مشابه قبلی، شدت صدای حاصل از فشرده شدن یک کلاویه، مستقل از شدت ضربهٔ واردشده بر کلید، مقداری ثابت بود، اما در پیانو نوازنده قادر بود با ملایم ضربه زدن به کلیدها صدایی نرم تر ایجاد کند، یا با ضربات محکم تر صدایی درشت تر با پیانو تولید کند. همین ویژگی باعث شد که به سرعت پیانو مورد توجه آهنگسازان قرن هجدهم میلادی قرار بگیرد.پیانوهای اولیه ظاهر و صدایی شبیه به هارپسیکورد داشتند و در واقع مخترع پیانو یک هارپسیکورد ساز بود که در تلاش برای ارتقاء مکانیزم هارپسیکورد بود تا این ساز قادر به تولید صدا با شدت های گوناگون باشد اما در نهایت با مورد توجه قرار گرفتن هارپسیکورد جدید این ارتقاء منجر به ایجاد ساز جدیدی شد که پیانو فورته نام گرفت و به مرور زمان به شکل امروزی پیانو در آمد و آنچه که ما امروزه به عنوان پیانوی مدرن می شناسیم از اواسط قرن نوزدهم ظاهر شده است.
نام این ساز در ابتدا گراوی چمبالو کل پیانو ا فورته بوده است، که از دو قسمت پیانو به معنی ملایم و فورته به معنی صدای بلند (رسا) تشکیل شده است و به خوبی منعکس کنندهٔ توانایی این ساز در تولید شدت های گوناگون می باشد . .

دانشنامه آزاد فارسی

پیانو (piano)
(یا: پیانوفورته؛ در اصل فورته پیانو) سازی زهی. با چکش های نمدپوشی نواخته می شود و کلاویه های آن ها را به کار می اندازند. بدین ترتیب شکلی از دولسیمِر مکانیزه پدید می آید، که سازی کوبی است، نه مانند هارپسیکورد قدیمی تر که نوعی هارپ خودکار بود و سیم های آن با زخمه به صدا درمی آمدند. پیانو تمامی درجه های شدت و ضعف صدا را از آواهای نرم و آهسته (ایتالیایی پیانو) گرفته تا آواهای شدید و بلند (ایتالیایی فورته) می تواند تولید کند و علت نام گذاری آن نیز همین است. نخستین پیانو را بارتولومئو کریستوفوری، سازندۀ هارپسیکورد اهل پادوا، در ۱۷۰۴ ساخت و در ۱۷۰۹ عرضه کرد. در این ساز برای ایجاد کلاویه ای حساس به اشارۀ انگشتان، از مکانیسم بدیع و هوشمندانه ای استفاده شده بود. پیانو طی قرن ۱۸ تکامل گسترده ای یافت و تحسین و علاقۀ آهنگ سازان بسیاری را جلب کرد، هرچند نخستین رسیتال عمومی این ساز را در ۱۷۶۸ یوهان کریستیان باخ به اجرا درآورد. پیشرفت های بعدی در زمینۀ آوا و عملکرد کلاویه را پیانوسازانی همچون برادوود، اِرار، و گراف پدید آوردند، و همگام با آن گسترش سریع آثار منتشرشده برای این ساز را هایدن، بتهوون، شوبرت و دیگران شکل دادند که به پیدایش گراند پیانوی کنسرتی با قدرت صدادهی و هم نوایی بسیار زیاد و تولید انبوه پیانوهای دیواری کوچک تر برای استفادۀ خانگی منجر شد. همچنین، در نت نویسی موسیقی راهنمایی است برای اجرایی نرم و آرام که علامت آن P است.

پیشنهاد کاربران

آرام نواختن


کلمات دیگر: