حرکت حبی

حرکت حُبّی نظریه ای است که تمام حرکات هستی را برپایهٔ حُبّ می داند. ابن عربی تمام انواع حرکت را بر این اساس می داند، مانند حرکت های طبیعت و تجرد، تکوین و تشریع، خرد و کلان. او این حرکت را «امّ الحرکات» می نامد و می گوید همه چیز به این حرکت بازمی گردد، مستقیم یا غیرمستقیم. براساس این نظریه، پایه و بنیاد آفرینش بر زیبایی و حسن و عشق گذارده شده است. هدف خلقت سودبردن خالق و یا بهره رسانی به مخلوق نیست. بلکه عشق خداوند به جمال خویش است. این عشق نیرومندترین جاذبه و حب در هستی، و ریشهٔ تمام جاذبه ها، حرکات و پدیده های مادی و فرامادی در هستی است. حرکت حبی دارای دو مرحله است: قوس نزول و قوس صعود.