یک بنه ثغر
ثغره
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( ثغرة ) ثغرة. [ ث ُ رَ ] ( ع اِ ) موی بغل. || مغاکچه سینه شتر که جای نحر است. || مغاک سینه و چال گردن. مغاک گلو و چنبر گردن. مغاکی که میان سینه و شکم باشد. ( غیاث اللغة از شرح نصاب و کنز ). || گو بالای سینه اسب. || کرانه زمین. || راه نرم و هموار. ج ، ثُغر.
ثغرة. [ ث َ رَ ] ( ع اِ ) یک بُنه ثَغر.
ثغره. [ ث ُ رَ ] ( اِخ ) ناحیه ای است از توابع مدینه. ( مراصد الاطلاع ).
ثغرة. [ ث َ رَ ] ( ع اِ ) یک بُنه ثَغر.
ثغره. [ ث ُ رَ ] ( اِخ ) ناحیه ای است از توابع مدینه. ( مراصد الاطلاع ).
ثغره . [ ث ُ رَ ] (اِخ ) ناحیه ای است از توابع مدینه . (مراصد الاطلاع ).
ثغرة. [ ث َ رَ ] (ع اِ) یک بُنه ثَغر.
ثغرة. [ ث ُ رَ ] (ع اِ) موی بغل . || مغاکچه ٔ سینه ٔ شتر که جای نحر است . || مغاک سینه و چال گردن . مغاک گلو و چنبر گردن . مغاکی که میان سینه و شکم باشد. (غیاث اللغة از شرح نصاب و کنز). || گو بالای سینه ٔ اسب . || کرانه ٔ زمین . || راه نرم و هموار. ج ، ثُغر.
پیشنهاد کاربران
دندان
شکاف، هر دهانه ای در کوه یا دره،
کلمات دیگر: