پادشه نشین

( صفت اسم ) ۱ - آنکه نشستنی چون پادشاه دارد آنکه مانند سلاطین جلوس کند . ۲ - شهری که مقر پادشاه است پایتخت .
آنکه نشستنی چون پادشاهان دارد

پادشه نشین. [ دْ / دِ ش َه ْ ن ِ ] ( نف مرکب ) نشیننده چون پادشاهان. آنکه نشستنی چون پادشاهان دارد :
ای شاه تاجدار که بر تکیه گاه ملک
هم پادشه نشینی و هم پادشه نشان.|| ( اِ مرکب ) جای نشستن شاه. شهری که مقرّ پادشاه است.