پاده

گله، رمه، گله گاوو ر، به معنی چوبدستی ستبر
( اسم ) ۱ - گل. گاو و خر. ۲ - چراگاه . ۳ - چوبدستی چماق باهو . یا کرد پاده چماق کردان باهوی کرد .
دهی است به چهار فرسنگ و نیمی شمال و مغرب کازرون

(دِ ) [ اوست . ] ( اِ. )۱ - گلة گاو و خر. ۲ - چراگاه .

پاده. [ دَ / دِ ] ( اِ ) گله خر و گاو. ( برهان ) :
ماده گاوان پاده اش هر یک
شاه پرور بود چو پرمایون.به غور چون تو بود پاده ای به یک من آرد
به هند چون تو بود یک رمه به یک آجل.ز بهر جماع خران خر کلوکان
خرامان بخانه بری پاده پاده. || چراگاه اسبان و شتران و گاوان. ( برهان ). || چوب دستی درشت. عصای کلان. چماق. باهو :
در زیر بار زنگ همانا بکودکی
کردند... نش را ادب از پاده زرنگ.خصم در دست قهرت افتاده
پایها در رکاب چون پاده.- کرد پاده ؛ باهوی کرد. چماق کردان :
کسی باید آنگه که تو باده خوردی
که آرد سوی مرز تو کرد پاده.

---

پاده. [ دِه ْ ] ( اِخ ) دهی است به چهار فرسنگ ونیمی شمال و مغرب کازرون. || موضعی است به جنوب غربی سمنان.

۱. گله، رمه، گلۀ گاو و خر: ماده گاوان پاده اش هریک / شاه پرور بُوَد چو برمایون (فرالاوی: شاعران بی دیوان: ۴۱ ).
۲. چراگاه.
۳. چوب دستی ستبر.

رمه ، گله