فن محوری

فن محوری (به انگلیسی: Axial fan) به فنی گفته می شود که در آن جریان هوا اساساً موازی محور پروانه است. راندمان این گونه فن ها حدوداً ۷۰ الی ۸۰ درصد می باشد و در برخی طرح های مخصوص حتی به ۹۰ درصد نیز می رسد.
فن
فن گریز از مرکز
فن های محوری با توجه به فریم دستگاه و نوع پروانه به سه دسته تقسیم می شوند.
فن پروانه ای ساده ترین نوع فن محوری می باشد که شامل یک پروانه دارای ۳ الی ۶ پره، الکتروموتور و یک قاب می باشد. پروانه در این نوع فن ها از جنس فلز یا ترکیبات پلاستیک بوده و داخل قاب قرار می گیرد. اتصال الکتروموتور در اندازه های کوچک و متوسط به صورت مستقیم بوده و در اندازه های بزرگتر به صورت تسمه پولی می باشد. فن های پروانه ای برای حجم زیاد هوا و فشار استاتیک کم استفاده می شوند و برای غلبه بر سیستم هایی با افت فشارهای بیش از ۱۲۵ پاسکال توصیه نمی شوند و کاربرد آن ها برای سیستم های کوچک و ساده از نظر تهویه که فاقد کانال کشی یا دارای کانال های کمی باشند محدود می گردد.
فن لوله محوری (هواکش آکسیال کانالی) شبیه فن پروانه ای است امابجای قاب، الکتروموتور و پروانه درون محفظه ای به شکل استوانه قرار می گیرند و پروانه آن چهار الی هشت پره با طراحی آیرودینامیکی یا مسطح دارد. استوانه کارایی هواکش را افزایش می دهد و طوری طراحی شده که با نوک پره ها فاصله کمی داشته باشد. اتصال الکتروموتور در این نوع فن ها می تواند به صورت مستقیم یا تسمه پولی باشد بطور مثال برای کاربردهای صنعتی جهت تخلیه اسپری رنگ یا تخلیه دود بجهت عدم برخورد هوای آلوده با الکتروموتور و آسیب رسانی به آن از اتصال تسمه پولی استفاده می گردد.