کشف الحقایق

کشف الحقایق اثری عرفانی به فارسی از شیخ عبدالعزیز بن محمد نَسَفی معروف به عزیزالدین نسفی است. تاریخ تقریبی تحریر و تألیف این کتاب را بین حدود ۶۷۱ و ۶۸۰ هجری قمری ذکر کرده اند. این اثر اخیراً به اهتمام و تعلیق احمد مهدوی دامغانی در انتشارات بنگاه ترجمه و نشر کتاب به چاپ رسیده است.
رسالهٔ اول: وجود
رسالهٔ دوم: انسان
رسالهٔ سوم: سلوک
رسالهٔ چهارم: توحید
رسالهٔ پنجم: معاد انسان
رسالهٔ ششم: دنیا و آخرت، شب قدر و روز قیامت، حیات و ممات
رسالهٔ هفتم: هفت آسمان و هفت زمین، تبدیل زمین و طی آسمان، زمین قیامت و زمین عرفات، حج گزاردن
طرز بیان نسفی در این کتاب به گونه ای است که در برخی سخنان وی می توان رنگ تعلیم شیعه را در مسئلهٔ اجتهاد و تقلید شناسایی کرد. آنچه را بعضی مشایخ قدما در باب عدم اختلاف واقعی جوهر ادیان گفته اند شاید بتوان گفت در بیان وی به نوعی آیین طبیعی، شبیه به آنچه بعضی حکمای عصر روشنگری اروپا گفته اند، منتهی می شود.
این کتاب مشتمل بر ۷ رساله به ترتیب زیر است:

کَشفُ الحَقایِق
کتابی به فارسی، در عرفان و پاره ای مسائل کلامی و حکمی تألیف شیخ عبدالعزیز بن محمد نسفی. نسفی این کتاب را در پاسخ سؤالات جمعی از دوستانش دربارۀ مفاهیمی همچون سلوک، توحید، دنیا، آخرت، هفت آسمان و هفت زمین تألیف کرد و در آن به تبیین عقاید دیگر صوفیان، به ویژه ابن عربی، پرداخت. وی عقاید شخصی خود را در رسالۀ مقصدالأسنی بیان کرده است. کشف الحقایق از نظر شناخت بعضی از آموزه های عرفان، به ویژه مباحث معاد، بسیار با اهمیت است. کتاب مشتمل بر هفت رسالۀ اصلی و هر رساله حاوی چندین فصل است. نثر آن در شمار متون ارزشمند فارسی و به دور از لغلغه های زبانی مرسوم در متون پدید آمده در قرن ۷ق است. او نوعاً مطالب تازه را با کلمۀ «بدانکه» از مطلب پیشین متمایز می سازد. این کتاب به چاپ رسیده است (تهران ۱۳۴۶ش).

[ویکی نور] کشف الحقائق رد علی هذه نصیحتی إلی کلّ شیعی، کتابی است که در مقابله با شبهه آفرینی های وهابیت، به دفاع از مکتب اهلبیت علیهم السلام پرداخته و در تحکیم عقلی و نقلی این مبانی تلاش های وافری را انجام داده اند. اثر شیخ علی آل محسن در ردّ کتابی به نام "هذه نصیحتی إلی کلّ شیعی"، تألیف ابوبکر جزائری از علمای معاصر سعودی.
مؤلف می نویسد: در کشور سعودی به کتاب کوچکی به نام "هذه نصیحتی إلی کل شیعی" برخوردم که مورد توجه واقع شده، رواج زیادی پیدا کرده و چاپ های متعددی داشته و به صورت مجانی پخش شده است.
سبب این توجه نیز دو امر است: 1- استفاده از احادیث کتاب کافی 2- مؤلف خود را ناصح مشفق و دلسوز شیعه جا زده است.
اما با تأمل دریافتم که، کتاب دارای بدترین روش ها، معانی واهی و سست، دلایل ضعیف، مغالطات آشکار، تهمت های مفتضح، و دروغ های بسیار است، مؤلف کذب را حقیقت، نیرنگ را نصیحت، گمراهی را هدایت نامیده که در پوشش نصیحت و تظاهر به محبت این کار را انجام داده است.
برای رفع شبهه، دفع کذب و کشف باطل از حق و دروغ از صداقت، کتابی را در رد آن نوشتم، و از خداوند مسئلت می نمایم که برای مومنان مفید باشد.