سقوط قسطنطنیه

سقوط قسطنطنیه(به انگلیسی: Fall of Constantinople به یونانی: Ἅλωσις τῆς Κωνσταντινουπόλεως, Halōsis tēs Kōnstantinoupoleōs به ترکی İstanbul'un Fethi Conquest of Istanbul به عربی: فتح القسطنطینیة) به سقوط شهر قسطنطنیه توسط ترکان مسلمان عثمانی به دست محمد دوم در روز ۲۹ مه سال۱۴۵۳ بود که منجر به سقوط امپراتوری روم شرقی شد. فرماندهی سپاه عثمانی با سلطان محمد فاتح و امپراتور کنستانتین یازدهم پالایولوگوس فرمانده سپاه امپراتوری روم شرقی بود. محاصره از جمعه ۶ آوریل ۱۴۵۳ تا سه شنبه ۲۹ مه همان سال (طبق گاه شماری یولیانی) به طول انجامید.
سقوط قسطنطنیه، پایان امپراتوری بیزانس را بعد از ۱۱۰۰ سال رقم زد و ضربهٔ بزرگی برای جامعه مسیحیت بود. بعد از پیروزی، سلطان محمد فاتح قسطنطنیه را پایتخت جدید امپراتوری عثمانی قرار داد. چندین روشنفکر و دانشمند یونانی و غیر یونانی این شهر را قبل و بعد از محاصره به مقصد ایتالیا ترک کردند. این دانشمندان که کتابهای زیادی از دوران باستان با خود داشتند، به ایتالیا مهاجرت کردند و ضمن اشاعه کتب باستان، علوم و ادبیات یونان باستان را با خود به آن سرزمین منتقل ساختند و همچنین با تکمیل صنعت چاپ در سال ۱۴۵۷ میلادی کمک بزرگی به انتشار این آثار صورت گرفت و در نتیجه نهضت ادبی بزرگی در دنیای آن زمان ایجاد شد که به نهضت انسان گرایی معروف است. استدلال شده است که این واقعه به رشد رنسانس کمک کرد. برخی سقوط استانبول را نقطه عطفی در پایان قرون وسطی و آغاز رنسانس می دانند.