کلمه جو
صفحه اصلی

رصد دار

فرهنگ فارسی

رصد بان رصد گر نگهبان راه راهبان

لغت نامه دهخدا

رصددار. [ رَ ص َ ] ( نف مرکب ) رصدبان. رصدگر. ( یادداشت مؤلف ). || نگهبان راه. راهبان. باجگیر راه. رصدبان :
شام و سحر هست رصددار عمر
زین دو رصد خط امان کس نیافت.
خاقانی.
تا نشسته بر در دانش رصدداران جهل
در بیابان خموشی کاروان آورده ام.
خاقانی.


کلمات دیگر: