تابیدن نخ و رشته . تافتن طناب و ریسمان .
رشته تافتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
رشته تافتن. [ رِ ت َ / ت ِ ت َ ] ( مص مرکب ) تابیدن نخ و رشته. تافتن طناب و ریسمان :
سر رشته را آن کسی یافته
که این رشته ها را به هم تافته.
دوخت بسی جبه مسکین ز مهر.
سر رشته را آن کسی یافته
که این رشته ها را به هم تافته.
نظامی.
تافت جهان رشته صبح از سپهردوخت بسی جبه مسکین ز مهر.
امیرخسرو.
کلمات دیگر: