چسبیدن بچیزی آلودن به بوی خوش
رصع
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
رصع. [ رَ ص َ ] ( ع اِ ) بچه های زنبور عسل. ( از متن اللغه ) ( از تاج العروس ، ذیل حرف ع ). زنبور عسلهای خرد. واحد آن رصعة است ، و گویند رضع با «ض » درست است. ( از اقرب الموارد ). در منتهی الارب و به تبع آن در ناظم الاطباء و آنندراج خرمابنان ریزه معنی شده است و آن غلط است ، زیرا صاحب منتهی الارب «نحل » را بتصحیف «نخل » خوانده و چنان معنی کرده است که با توجه به متون معتبر مذکور در نادرستی آن شکی باقی نمی ماند.
رصع.[ رَ ] ( ع مص ) با دست زدن کسی را. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). به دست زدن. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). || اقامت کردن در جایی : رصع بالمکان. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). آرام کردن بجایی. ( منتهی الارب ). متمکن شدن بجایی. ( یادداشت مؤلف ). || کوفتن دانه را در میان دو سنگ. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). میان دو سنگ کوفتن دانه را. ( منتهی الارب ). || فروبردن نیزه را در مطعون. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). نیزه درنشاندن در چیزی و سخت خستن به آن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). سخت زدن با نیزه. ( از اقرب الموارد ).
رصع. [ رُ ] ( ع ص ) ج ِ اَرْصَع و رَصْعاء. ( ناظم الاطباء ). رجوع به ارصع و رصعاء شود.
رصع. [ رَ ص َ ] ( ع مص ) چسبیدن بچیزی. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || آلودن به بوی خوش. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغه ). آلوده به بوی خوش شدن. ( آنندراج ). || لاغرسرین و لاغر هر دو کناره شرم شدن زن. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ازناظم الاطباء ). رصعاء بودن زن. ( از اقرب الموارد ).
رصع.[ رَ ] ( ع مص ) با دست زدن کسی را. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). به دست زدن. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). || اقامت کردن در جایی : رصع بالمکان. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). آرام کردن بجایی. ( منتهی الارب ). متمکن شدن بجایی. ( یادداشت مؤلف ). || کوفتن دانه را در میان دو سنگ. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). میان دو سنگ کوفتن دانه را. ( منتهی الارب ). || فروبردن نیزه را در مطعون. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). نیزه درنشاندن در چیزی و سخت خستن به آن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). سخت زدن با نیزه. ( از اقرب الموارد ).
رصع. [ رُ ] ( ع ص ) ج ِ اَرْصَع و رَصْعاء. ( ناظم الاطباء ). رجوع به ارصع و رصعاء شود.
رصع. [ رَ ص َ ] ( ع مص ) چسبیدن بچیزی. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || آلودن به بوی خوش. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغه ). آلوده به بوی خوش شدن. ( آنندراج ). || لاغرسرین و لاغر هر دو کناره شرم شدن زن. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ازناظم الاطباء ). رصعاء بودن زن. ( از اقرب الموارد ).
رصع. [ رَ ص َ ] (ع اِ) بچه های زنبور عسل . (از متن اللغه ) (از تاج العروس ، ذیل حرف ع ). زنبور عسلهای خرد. واحد آن رصعة است ، و گویند رضع با «ض » درست است . (از اقرب الموارد). در منتهی الارب و به تبع آن در ناظم الاطباء و آنندراج خرمابنان ریزه معنی شده است و آن غلط است ، زیرا صاحب منتهی الارب «نحل » را بتصحیف «نخل » خوانده و چنان معنی کرده است که با توجه به متون معتبر مذکور در نادرستی آن شکی باقی نمی ماند.
رصع. [ رَ ص َ ] (ع مص ) چسبیدن بچیزی . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). || آلودن به بوی خوش . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه ). آلوده به بوی خوش شدن . (آنندراج ). || لاغرسرین و لاغر هر دو کناره ٔ شرم شدن زن . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ازناظم الاطباء). رصعاء بودن زن . (از اقرب الموارد).
رصع. [ رُ ] (ع ص ) ج ِ اَرْصَع و رَصْعاء. (ناظم الاطباء). رجوع به ارصع و رصعاء شود.
رصع.[ رَ ] (ع مص ) با دست زدن کسی را. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). به دست زدن . (آنندراج ) (منتهی الارب ). || اقامت کردن در جایی : رصع بالمکان . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). آرام کردن بجایی . (منتهی الارب ). متمکن شدن بجایی . (یادداشت مؤلف ). || کوفتن دانه را در میان دو سنگ . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). میان دو سنگ کوفتن دانه را. (منتهی الارب ). || فروبردن نیزه را در مطعون . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). نیزه درنشاندن در چیزی و سخت خستن به آن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ). سخت زدن با نیزه . (از اقرب الموارد).
کلمات دیگر: