سرزمینی است در خارج باب الجابیه دمشق
ارض عاتکه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( ارض عاتکة ) ارض عاتکة. [ اَ ض ُ ت ِ ک َ ] ( اِخ ) سرزمینی است درخارج باب الجابیه دمشق. منسوب به عاتکة بنت یزیدبن معاویةبن ابی سفیان بن حرب ، مکناة به ام البنین و او زوجه عبدالملک بود و عاتکه را در این زمین قصری بود وعبدالملک بن مروان بدانجا درگذشت. ( معجم البلدان ).
ارض عاتکة. [ اَ ض ُ ت ِ ک َ ] (اِخ ) سرزمینی است درخارج باب الجابیه ٔ دمشق . منسوب به عاتکة بنت یزیدبن معاویةبن ابی سفیان بن حرب ، مکناة به ام البنین و او زوجه ٔ عبدالملک بود و عاتکه را در این زمین قصری بود وعبدالملک بن مروان بدانجا درگذشت . (معجم البلدان ).
کلمات دیگر: