کلروفلویوروکربن

کلروفلوئوروکربن ((Chlorofluorocarbons (CFC) موادی شیمیایی هستند که در تهویه و در چرخه های انتقال حرارت به عنوان مادهٔ واسط کاربرد وسیعی دارند. از کلروفلوئورکربن ها به عنوان گاز یخچال نیز استفاده می شود.cfc ها باعث نابودی لایه ی اوزون نیز شده اند.مشهورترین کلروفلوئورکربن ها cfc۱۱و cfc۱۲ هستند. نور خورشید باعث شکسته شدن موکول های این ماده میشود واتم های کلر ازاد می شوند . کلر ها به اوزون حمله می کنند هر اتم کلر قادر است صد هزار مولکول اوزون را از بین ببرد. Cfc ها موادی هستند که به عنوان سرمازا در یخچال ها به عنوان عامل فشار در اسپری ها استفاده می شود.اتم کلر بسیار فعال و پرانرژی است و میتواند با اکسیژن حاصل از تجزیه ی اوزون واکنش داده و clo را ساخته و باعث تخریب اوزون میشود.هر اتم کلر قبل از خارج شدن از استراتوسفر میتواند حدود ۱۰۰۰۰ مولکول اوزون را نابود کند.
فلوئور
کلر

کلُروفلوئوروکربن (chlorofluorocarbon)
(یا: سی اف سی) گروهی از ترکیبات شیمیایی سنتزیِ بی بو، غیر سمی، غیر آتش گیر، و از نظر شیمیایی خنثی. اولین سی اف سی در ۱۸۹۲ سنتز شد، اما تا ۱۹۲۰ کاربردی نداشت. سپس، به سبب پایداری و خواص ظاهراً بی زیان کاربرد سی اِف سی ها، در ساخت پیش ران قوطی های اسپری، مادۀ خنک کنندۀ یخچال و فریزر و تهویه کننده های هوا، عامل چربی زدا و نیز برای تولید ابرها ی بسته بندی، مثلاً برای وسائل الکترونیکی متداول شد. این مواد ازجمله مواد مخرّب لایۀ ازوناند. در ژوئن ۱۹۹۰، نمایندگان ۹۳ کشور برای توقفِ تدریجی تولید سی اِف سی و دیگر مواد شیمیایی مخرّب لایۀ اوزن تا پایان قرن ۲۰ توافق کردند، هر چند این امر تاکنون صورت نگرفته است. وقتی سی اف سی ها در جو رها می شوند، به کندی به استراتوسفرمی روند. درآن جا، براثر تابش فرابنفش خورشید با اوزن واکنش می دهند و اتم های کلر آزاد، به صورت رادیکال آزاد، و اکسیژن مولکولی ایجاد می کنند. بنابراین، اوزن که محافظ سطح زمین دربرابر پرتو های زیان آور فرابنفش است، تخریب می شود. اتم های آزاد کلر، که در فرآیند شکسته شدن اوزن ایجاد می شوند، خود با اوزن واکنش می دهند. بنابراین، سی اف سی ها برای محیط زیست بسیار خطرناک اند. سی اف سی ها بیش از صدسال در جوّ می مانند. امروز موادی با عملکرد سی اِف سی ها تولید می شوند و تحقیقات برای ابداع روش های ایمنِ تخریب سی اف سی های موجود در جوّ ادامه دارد.