دیوار چین

دیوار چین (نمایش نامه ). دیوار چین نمایش نامه ای نوشتهٔ ماکس فریش است که نخستین بار در سال ۱۹۴۶ در زوریخ اجرا شد. در این نمایش شیوهٔ روایی با بیگانه سازی و فاصله گذاری، به همراه عناصر قرون وسطایی مانند صورتک، پانتومیم و رقص به کار برده شده است. این نمایش نامه روایت جشن رقصی در چین به مناسبت ساخت دیوار چین است که مهمان هایی از دوره های تاریخی گوناگون در آن شرکت دارند، ولی در واقع دربارهٔ روابط قدرت نوشته شده است.
شخصیتی به نام «امروزی» که بعداً به «روشنفکر» تغییر نام پیدا کرد، در موقعیتی فرا واقعی به چین باستان رفته و در جشن بالماسکه و رقص امپراتور چین، هوآنگ تی یا چین شی هوان، امپراتوری که دستور ساخت دیوار چین را داد، شرکت کرده و با مهمانان به بحث می پردازد. ناپلئون بناپارت، دون ژوان، کریستوف کلمب، فیلیپ پادشاه دیکتاتور اسپانیا و بارتوس حکیم یونانی از مهمانان جشن هستند. شخصیت «روشنفکر امروزی» در برابر دیکتاتوری و زور ناتوان است اما تنها کسی است که در برابر ظلم و ستم سکوت نمی کند و جسورانه از آنان انتقاد می کند. هدف ماکس فریش نمایاندن چهرهٔ زشت و یاس آور حقیقت بدون آراستن آن است.
عزت اله انتظامی دربارهٔ این نمایش گفته است: «مهمترین ویژگی این اثر پیام اثر بود که بسیار واضح روزگاری که ما در آن زندگی می کنیم را به نمایش درآورد و چالش های میان روشنفکران و حکومت ها را به نمایش گذاشت و من به نوبه خود بسیار از تفکر حاضر در اثر و شیوه اجرایش لذت بردم.» او همچنین ساختار نمایش را ستوده و دربارهٔ بازی رضا فیاضی و بیژن امکانیان در این نمایش گفت «توانسته اند ظرفیت های شخیت های نمایش را شناسایی کنند و به اجرا در آورند.» عظیم موسوی معتقد است بلاتکلیفی شیوهٔ نمایش ایرانی و نمایشنامهٔ ماکس فریش، باعث تنش هایی در کارگردانی شده است.

دیوار چین (نمایش نامه). دیوار چین نمایش نامه ای نوشتهٔ ماکس فریش است که نخستین بار در سال ۱۹۴۶ در زوریخ اجرا شد. در این نمایش شیوهٔ روایی با بیگانه سازی و فاصله گذاری، به همراه عناصر قرون وسطایی مانند صورتک، پانتومیم و رقص به کار برده شده است. این نمایش نامه روایت جشن رقصی در چین به مناسبت ساخت دیوار چین است که مهمان هایی از دوره های تاریخی گوناگون در آن شرکت دارند، ولی در واقع دربارهٔ روابط قدرت نوشته شده است.
شخصیتی به نام «امروزی» که بعداً به «روشنفکر» تغییر نام پیدا کرد، در موقعیتی فرا واقعی به چین باستان رفته و در جشن بالماسکه و رقص امپراتور چین، هوآنگ تی یا چین شی هوان، امپراتوری که دستور ساخت دیوار چین را داد، شرکت کرده و با مهمانان به بحث می پردازد. ناپلئون بناپارت، دون ژوان، کریستوف کلمب، فیلیپ پادشاه دیکتاتور اسپانیا و بارتوس حکیم یونانی از مهمانان جشن هستند.شخصیت «روشنفکر امروزی» در برابر دیکتاتوری و زور ناتوان است اما تنها کسی است که در برابر ظلم و ستم سکوت نمی کند و جسورانه از آنان انتقاد می کند. هدف ماکس فریش نمایاندن چهرهٔ زشت و یاس آور حقیقت بدون آراستن آن است.خطای یادکرد: برچسب <ref> غیرمجاز؛ نام های غیرمجاز یا بیش از اندازه ().
عزت اله انتظامی دربارهٔ این نمایش گفته است: «مهمترین ویژگی این اثر پیام اثر بود که بسیار واضح روزگاری که ما در آن زندگی می کنیم را به نمایش درآورد و چالش های میان روشنفکران و حکومت ها را به نمایش گذاشت و من به نوبه خود بسیار از تفکر حاضر در اثر و شیوه اجرایش لذت بردم.» او همچنین ساختار نمایش را ستوده و دربارهٔ بازی رضا فیاضی و بیژن امکانیان در این نمایش گفت «توانسته اند ظرفیت های شخیت های نمایش را شناسایی کنند و به اجرا در آورند.»عظیم موسوی معتقد است بلاتکلیفی شیوهٔ نمایش ایرانی و نمایشنامهٔ ماکس فریش، باعث تنش هایی در کارگردانی شده است.