سهره سبز

Chloris chloris
سهره سبزمعمولی (نام علمی: Chloris chloris). ۱۴/۵ سانتی متر طول دارد. پر و بال زیتونی با لکه های سبز مایل به زرد، دمگاه سبز روشن، سر نسبتاً بزرگ و منقار بی رنگ، که در انتها کلفت و ضخیم است. در تمام فصل ها به واسطه رنگ زرد روشن کناره شاهپرها و پرهای بیرونی دم، که در پرواز به خوبی نمایان است، شناخته می شود. در پرنده نر، زیر تنه سبز زیتونی و دمگاه سبز زردرنگ است. پرنده ماده، کم رنگ تر و به رنگ سبز خاکستری و پاهایش قهوه ای تیره است. پرنده جوان به رنگ زیتونی مایل به خاکستری سهره ای با رگه هایی در زیر تنه دیده می شود. در پرواز دُم کوتاه تر به نظر آمده و پروازش موجی شکل است. این پرنده در باغ ها، پارک ها، جنگل های کاج، باغ های زیتون و واحه ها و زمستان ها در پرچین ها، اراضی ساحلی و کشتزارها به سر برده و لابه لای بوته ها و روی درختان کوچک، بخصوص درختان همیشه سبز، آشیانه می سازد. در ایران، زمستان ها نسبتاً فراوان است و تولید مثل نیز می کند.

سِهْرِۀ سبز (greenfinch)
سِهْرِه سبز
پرندۀ آوازخوانی به رنگ سبز زیتونی. بومی اروپا و افریقای شمالی است. این پرنده علائم زرد روشنی روی پرهای خارجی دم و بال هایش دارد. رنگ نرها از ماده ها روشن تر است. گونۀ Carduelis chloris در خانوادۀ سهره، راستۀ گنجشک سانان قرار دارد. در ایران، از جنس Carduleis در خانوادۀ سهره پنج گونه یافت می شود که عبارت اند از سهرۀ سبز Carduleis chloris، سهرۀ زرد Carduleis spinus، سهرۀ معمولی Carduleis carduleis، سهرۀ کوهی Carduleis flavirostris، و سهرۀ سینه سرخ Carduleis Cannabina. غیر از این پرندگان، سیزده گونۀ دیگر سهره، از جنس های دیگر نیز رده بندی شده اند. بدین ترتیب، در ایران هجده گونه سهره یافت می شود. سهره پرنده ای اجتماعی است و در باغ ها، جنگل ها، کشتزارها، و شیب های سنگی کوهستان دیده می شود.