در پی کسی رفتن . یا نزدیک بمردن رسیدن . یا ادا کردن نذر خود را .
تتلیه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( تتلیة ) تتلیة. [ ت َ ل ِ ی َ] ( ع مص ) در پی کسی رفتن. || نزدیک بمردن رسیدن. || نماز نوافل را تابع فرائض ساختن. || ادا کردن نذر خود را. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
تتلیة. [ ت َ ل ِ ی َ] (ع مص ) در پی کسی رفتن . || نزدیک بمردن رسیدن . || نماز نوافل را تابع فرائض ساختن . || ادا کردن نذر خود را. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
کلمات دیگر: