طعم گیلاس

طعم گیلاس فیلم ایرانی در سبک مینی مالیستی ساختهٔ عباس کیارستمی در سال ۱۳۷۶ است.
فیلم دربارهٔ مردی است که در حومهٔ شهر تهران، با اتوموبیلش دنبال کسی می گردد که تقاضای پردردسر او را در ازای دریافت ۲۰۰ هزار تومان پول انجام دهد. کیارستمی برای طعم گیلاس جایزهٔ نخل طلا جشنواره فیلم کن ۱۹۹۷ را به دست آورد. این دست آورد اولین جایزه مهم و یکی از مهم ترین جوایز تاریخ سینمای ایران است. کیارستمی در مورد این فیلم گفت: تفاوت و شباهت کار ما کارگردان ها با روان شناسان در این است که کارگردان، در سطح جامعه معضلات را می بیند و نقطهٔ درد را نشان می دهد ولی همان جا رها می کند و از اینجا به بعد، حیطهٔ او نیست. این جامعهٔ روانپزشکی است که پس از تشخیص، به درمان درد هم می پردازد.

صحنه ای از فیلم فیلمی ساختۀ عباس کیارستمی در ۱۳۷۸ ش. فیلم مذکور برخلاف بسیاری از فیلم های قبلیِ کیارستمی نظرِ موافقِ بسیاری از مخاطبانِ فیلم های او را برانگیخت. طعم گیلاس وصف بیش وکم دقیقی از کوشش آدمی تلخ اندیش و نومید برای خودکشی است، که اعتقاد دارد «زندگی چیز دلچسبی نیست». کیارستمی هر نوع مشخصه و فردیت را از آدمِ طالبِ مرگِ خود می گیرد تا بخشی از شخصیت او مبهم باقی بماند. بنابراین وجهی نمادین به این شخصیت می دهد و او را نمایندۀ همۀ آدم هایی معرفی می کند که در زندگیِ خود برای یک بار هم که شده تصمیم به خودکشی گرفته اند. طعم گیلاس جوایز متعددی از جشنواره های بین المللی برای کیارستمی به ارمغان آورد که مهم ترین آن ها نخل طلای جشنوارۀ کن بود.

طعم گیلاس فیلمی به کارگردانی عباس کیارستمی
• می دونم که شما به این فکر من معتقد نیستید. شما فکر می کنید خداوند خودش به انسان جون داده، هر وقتم لازم شد، می گیره. اما یه موقعی می رسه که انسان دیگه خسته اس، نمی تونه منتظر بشه که خداوند به مسائل خودش عمل کنه. دیگه خودش راساً عمل می کنه. به هر حال این همون چیزیه که بهش می گن خودکشی. بعدم باید پذیرفت که واژهٔ خودکشی رو فقط برای فرهنگ نامه نیاوردن که، بالاخره باید یه جا یه کاربردی داشته باشه.