صدرالدین عینی

صَدرالدین عِینی ‎(به فارسی تاجیکی: Садриддин Айнӣ)‏ (۲۶ فروردین ۱۲۵۷ بخارای ازبکستان - ۲۴ تیر ۱۳۳۳ دوشنبهٔ تاجیکستان) از بزرگ ترین نویسندگان و ادیبان زبان فارسی تاجیکی و کشور تاجیکستان در آغاز سده بیستم و نخستین رئیس آکادمی علوم تاجیکستان(۱۹۵۱ تا ۱۹۵۴ میلادی) است.
قصیده در وصف سمرقند و بخارا (سال ۱۹۱۹)
تاریخ انقلاب فکری در بخارا
جلادان بخارا (Ҷаллодони Бухоро) سال ۱۹۲۰
تاریخ امیران منغطیه
نمونه ادبیات تاجیک
واصفی و خلاصه «بدایع الوقایع»
میرزا عبدالقادر بیدل
معنای کلمه تاجیک
لغت نیم تفسیری تاجیک
قهرمان خلق تاجیک، تیمور ملک
یادداشت ها
آدینه (Одина) در سال ۱۹۲۴
صدرالدین عینی در روستای ساکتری در امارت بخارا که در آن زمان تحت الحمایه روسیه بود به دنیا آمد. پدر و مادر صدرالدین در ۱۸۸۹ درگذشتند و او در ۱۸۹۰ به بخارا آمد. فرزندش عینی کمال خاورشناس برجسته تاجیکستان است. پدرش سید مراد خواجه، از پیشه وران روستا، تأثیر زیادی در رشد فرهنگی صدرالدین داشت.
عینی یکی از نخستین سرایندگان شعر نو فارسی است. پنج سال پیش از آن که نیما افسانه را بسراید عینی در همان وزن شعری سروده به نام مارش حریت.
مارش حریت

رجوع شود به:عینی، صدرالدین (بخارا ۱۸۷۸ـ دوشنبه ۱۹۵۴)

صدرالدین عینی نویسنده فارسی زبان تاجیکی.
• «... به سبب اول بهار، در وقت به حرکت در آمدن تمام رستنی ها، راست آمدن این عید، طبیعت انسان هم به حرکت می آید. از اینجاست که تاجیکان می گویند: «حمل، همه چیز در عمل». در حقیقت این عید به حرکت آمدن کشت های غله، دانه و سر شدن (آغاز) کشت و کار و دیگر حاصلات زمینی است که انسان را سیر کرده و سبب بقای حیات او می شود.»