غول سرخ

غول سرخ یک ستاره بزرگ و درخشان است که در مرحله دوم عمرش به سر می برد همجوشی هسته ای در لایه بیرونی مرکز این ستاره اتفاق می افتد.
«ویکی پدیای انگلیسی».
هسته این ستارگان بسیار فشرده از جنس هلیوم است و دمای سطح آن ها کمتر از ستارگانی که مرحله اول عمرشان را می گذرانند می باشد (حدود ۵۰۰۰ درجه سانتی گراد).
یک ستاره بعد از چند میلیارد سال برای واکنش های همجوشی هسته ای هیدروژن کافی در هسته اش ندارد. در عوض هلیوم های باقی مانده از واکنش های قبلی در هسته ستاره مانده، در لایه های بیرونی ستاره هنوز مقداری هیدروژن موجود است ولی به مقدار کافی گرم نیستند تا در واکنش هسته ای شرکت کنند.
بنابراین به دلیل عدم سوخت ستاره شروع به سرد شدن و کوچک شدن می کند لایه های درونی ستاره بر اثر جاذبه به سمت هسته کشیده می شوند و همین طور گرم تر می شوند بخش بیرونی ستاره به قدر کافی گرم می شوند تا فرایند همجوشی هسته ای را شروع کند ستاره منبع انرژی جدیدی می یابد سپس پوسته ستاره شروع به سوختن می کند و گرمای تولید شده باعث منبسط شدن ستاره می شود که غول سرخ نامیده می شود.

غول سرخ (red giant)
هر ستارۀ بزرگ و درخشان، با سطحی سرد. تصور می شود این نوع ستاره معرف مرحلۀ پایانی تحول ستاره ای نظیر خورشید باشد که همۀ سوخت هیدروژن را در مرکزش به مصرف رسانده، و سوزاندن عناصر سنگین تری مثل هلیوم، کربن، و سیلیسیم را آغاز کرده است. به علت واکنش های هسته ای پیچیده تری که درون غول سرخ رخ می دهد، سرانجام ازنظر گرانشی ناپایدار می شود و شروع به رُمبیدن و گرم شدن می کند. درنتیجه، یا به صورت اَبَرنواختر منفجر می شود و ستاره ای نوترونی برجا می گذارد، یا این که براثر نقصان جرم، به روش تدریجی دیگری، کوتولۀ سفید به وجود می آورد. قطر غول های سرخ بین ۱۰ تا ۱۰۰ برابر قطر خورشید است. به سبب همین بزرگی، درخشندگی شان بسیار زیاد است، ولی دمای سطحی آن ها کمتر از خورشید، و در حدود ۲ تا ۳هزار کلوین (۱,۷۰۰ تا ۲,۷۰۰ درجۀ سلسیوس) است.