اقاقیا

عصاره خاری است که پوست را بدان دباغت کنندو آن سیاه رنگ میباشد

اقاقیا ( در پارسی به آن ازا درخت می گفته اند ) ( درخت صمغ عربی ) ، در بلوچستان می روید ولی معروفترین صمغ اقاقیا مربوط به سنگال است، و سودان مهمترین ناحیهٔ صادرکنندهٔ صمغ اقاقیا است. درشاخه های این گیاه بر اثر گزش حشره ها، و یا دراثر وزش باد و برخورد ساقه هابا یکدیگر ایجاد خراش شده ماده ای به خارج تراوش می گردد که به نام صمغ اقاقیا یا صمغ عربی موسوم است. نوع مرغوب صمغ اقاقیا بصورت قطره های کوچک مدور یا زاویه دار به رنگ سفید تا مایل به زرد است. ولی نوعی از آن که به رنگ قهوه ای یاقرمز روشن می باشد در تجارت مورد پسند نیست.
درخت اقاقیا
ترکیب شیمیایی [ویرایش]
صمغ اقاقیا حاوی قندهای طبیعی از نوع رامنوز، آرابینوز و گالاکتوز است. همچنین حاوی اسید گلوکورونیک و۴ متوکسی گلوکورونیک می باشد. درصمغ عربی کلسیم، منیزیم، پتاسیم، سدیم نسبتاً زیاد است. صمغ عربی درآب و گلیسیرین حل می شود ولی در الکل نامحلول است.
کاربرد درمانی [ویرایش]
بصورت قرص مکیدنی برای درمان ورم دهان، حلق و تسکین سرفه مفید است. صبح و ظهرو شب هر دفعه یک حب یا قرص در دهان قرار داده می مکند و یا ۲۰ گرم صمغ عربی را در ۱۰۰ گرم آب جوشانیده دهان شویه یا غرغره می نمایند. همین محلول را ممکن است برای درمان اسهال خونی ( دیسانتری ) تناول نمایند و درمورد سوختگی ها و زخم نوک پستان، آماس های پوستی و جذام گره ای ( Nodular leprosy ) روزی چند مرتبه در محل بمالند.
ازصمغ اقاقیا برای آرایش موی سر، برای تهیهٔ قرصها، چسب ها، قطره و پودرها استفاده می شود و به مقدار بسیار کم در تهیهٔ غذا و شیرینی مصرف دارد.
صمغ اقاقیا را درآب گرم حل نموده یک ژله تهیه می نمایند و ازاین ژله برای درمان بیماری های فوق روزی ۱ تا ۴ قاشق چایخوری تناول می کنند. ممکن است این ژله را با شربت های دیگر مخلوط نموده و صبح وظهر و شب هردفعه ۱ تا ۴ قاشق چایخوری تناول نمایند.
منبع [ویرایش]
دکتر محمد صادق رجحان. درمان بوسیله گیاهان دارویی. چاپ دوم. مرکز فرهنگی آبا، ۱۳۷۷.
رده های صفحه: گیاهان دارویی
از ویکی پدیا
قس
السَنْط أو الطَلْح أو القَرَظ أو الأَکاسیا ( باللاتینیة: Acacia ) جنس نباتی من الفصیلة البقولیة. یضم 1300 نوع منها 960 نوع أصیل فی أسترالیا. أنواعه من الأشجار والشجیرات.
السنط
أصل الکلمة اللاتینیة ( أکاسیا ) ( من الیونانیة: ακακία‏ ‏‎[akaˈciˌa]‎‏ ) .
معظم أنواع السنط لها استعمالات اقتصادیة غذائیة أو صحیة أو صناعیة. بعضها على قدر من السمیة ویتمیز بطول الأشواک. ویستخدم خشب جذع هذه الشجرة فی أغلب الأحیان لیکون مناحل ( بیوت للنحل ) . وکذلک أسقف للبیوت فی غابر الزمان. لحاء الطلح قابض قوی ویستعمل لیقوی الغشاء المخاطی فی کل الجسم. ومغلیه کمضمضة یمنع نزیف اللثة کغرغرة لالتهاب الحلق کدهان للإکزیما کغسول لالتهاب ملتحمة العین وکغسول مهبلی لعلاج إفرازات المهبل. وکمشروب لعلاج الإسهال. یستخرج الصمغ العربی من نوع الأکاسیا السنغالیة ( باللاتینیة: Acacia senegal ) المنتشرة فی المنطقة المداریة الشمالیة فی أفریقیا من السنغال إلى نیجیریا، کما یستخرج نوع من الصمغ العربی أدنى جودة من الأول من شجرة السنط العربی ( باللاتینیة: Acacia arabica ) المنتشرة فی الهند وبعض المناطق المحیطة بالمحیط الهندی وبحر العرب.
[عدل]من أنواع السنط
السنط السعید ( باللاتینیة: Acacia laeta ) فی المشرق العربی
السنط السیال ( باللاتینیة: Acacia seyal ) فی وادی النیل
السنط الصمغی ( باللاتینیة: Acacia gummifera ) فی المغرب العربی
السنط العربی ( باللاتینیة: Acacia arabica ) فی المشرق العربی
السنط المعسل ( باللاتینیة: Acacia mellifera ) فی المشرق العربی ووادی النیل
السنط الملتوی ( باللاتینیة: Acacia tortilis ) فی المشرق العربی
السنط النیلی ( باللاتینیة: Acacia nilotica ) فی وادی النیل
السنط النیلی ( باللاتینیة: Acacia nilotica ) فی وادی النیل
[عدل]انظر أیضا
أم غیلان
شوکة مصریة
هذه بذرة مقالة عن نبات تحتاج للنمو والتحسین، فساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
تصنیفات: بقولیةنباتات طبیةأشجار
قس
Acacia ( /əˈkeɪʃə/ or /əˈkeɪsiə/ ) is a genus of shrubs and trees belonging to the subfamily Mimosoideae of the family Fabaceae, first described in Africa by the Swedish botanist Carl Linnaeus in 1773. Many non - Australian species tend to be thorny, whereas the majority of Australian acacias are not. They are pod - bearing, with sap and leaves typically bearing large amounts of tannins and condensed tannins that historically in many species found use as pharmaceuticals and preservatives.
The generic name derives from ακακία ( akakia ) , the name given by early Greek botanist - physician Pedanius Dioscorides ( ca. 40 - 90 ) to the medicinal tree A. nilotica in his book Materia Medica. [2] This name derives from the Greek word for its characteristic thorns, ακις ( akis, thorn ) . [3] The species name nilotica was given by Linnaeus from this tree's best - known range along the Nile river.
Acacias are also known as thorntrees, whistling thorns or wattles, including the yellow - fever acacia and umbrella acacias.
The genus Acacia previously contained roughly 1300 species, about 960 of them native to Australia, with the remainder spread around the tropical to warm - temperate regions of both hemispheres, including Europe, Africa, southern Asia, and the Americas. However, in 2005 the genus was divided into five separate genera. The name Acacia was retained for the majority of the Australian species and a few in tropical Asia, Madagascar and Pacific Islands. Most of th . . .