سترگ

ضخم , کبیر

اسم: سترگ (پسر) (پهلوی، هندی) (تلفظ: se(o)torg) (فارسی: سترگ) (انگلیسی: setorg)
معنی: بزرگ، عظیم، با اهمیت، مهم ( شخص )، بزرگوار، ( به مجاز ) بی آزرم و شرم

قوی هیکل ، تنومند، بزرگ، عظیم، بزرگ جثه، قوی هیکل، تنومند، زورمند
( صفت ) ۱ - بزرگ عظیم . ۲ - بزرگ جثه قوی هیکل تنومند . ۳ - ستیزه کار لجوج . ۴ - خشمناک عصبانی .

(سُ یا سَ یا س تُ ) [ په . ] (ص . ) ۱ - بزرگ ، عظیم . ۲ - بزرگ جُثه . ۳ - ستیزه جو. ۴ - خشمگین ،لجوج . ۵ - مغرور، خود بزرگ بین .

سترگ. [ س ُ / س َ / س ِ ت ُ ] ( ص ) هندی باستان «ستورا» ( ضخیم ، عریض )، «ستولا» ( درشت ، ضخیم ، بزرگ )، پهلوی «ستورگ » ، کردی «اوستور» ، استی «ست اور، ست ایر» ( بزرگ ، قوی )، بلوچی «ایستور» ، یودغا «اوستور». ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). مردم بغایت بزرگ جثه و قوی هیکل و درشت. ( برهان ) ( آنندراج ). بزرگ و کلان. ( غیاث ). بزرگ جثه. درشت. ( شرفنامه ) ( آنندراج ) :
بویژه که باشد ز تخم بزرگ
چو بی جفت باشد نماند سترگ.بزد بر سر اژدهای سترگ
جهانجوی یل پهلوان بزرگ.قوی استخوانها و بینی بزرگ
سیه چرده گردی دلیر و سترگ.یکی خورد بر پادشاه بزرگ
دگر شادی پهلوان سترگ.تو ماهیکی ضعیفی و بحر است
این دهر سترگ و بدخوی و داهی.دشمن فرد است بلایی بزرگ
غفلت از او هست خطایی سترگ.می ستودندش بتسخر کای بزرگ
در فلان جا بد درختی بس سترگ. || مردم لجوج ستیزه کار و تند و خشمناک. ( برهان ). ستیزه کار، لجوج و تندخو. ( آنندراج ). ستیزه کار و تند و لجوج. ( رشیدی ). خشمناک. ( شرفنامه ). سرکش و لجوج و تند. ( فرهنگ اسدی ) :
ستوده بود نزد خرد و بزرگ
که در رادمردی نباشد سترگ.پذیرفته ام از خدای بزرگ
که دل بر تو هرگز ندارم سترگ.بدین خوی سترگ و چشم بر شرم
بدان کردارو گفتار بی آزرم.مر او را پدر هست مردی بزرگ
نباید شدن با چنان کس سترگ. || بی آزرم. ( برهان ) ( فرهنگ اسدی ) :
مر مرا ای دروغگوی سترگ
تالواسه گرفت از این ترفند.جاف جاف است و شوخگین و سترگ
زنده مگذار دول را زنهار.

۱. بزرگ، عظیم.
۲. بزرگ جثه، قوی هیکل، تنومند، زورمند.
۳. [قدیمی، مجاز] خشمناک.
۴. [قدیمی، مجاز] ستیزه کار.
۵. [قدیمی، مجاز] گستاخ: پذیرفته ام از خدای بزرگ / که دل بر تو هرگز ندارم سترگ (فردوسی۱: ۸۸ ).