فرانسیس

اسم: فرانسیس (پسر) (لاتین، انگلیسی) (تلفظ: faransis) (فارسی: فَرانسیس) (انگلیسی: faransis)
معنی: آزاد، رها از قید و بند، فرانسیس باکن فیلسوف بزرگ انگلیسی

( قدیس ) یکی از قدیسان مسیحیت ( و. آسیسی ۱۱۸۲ - ف. ۱۲۲۶م. ) وی فرقه [ برادران کهتر ] را در سال ۱۲٠۹ م . تاسیس کرد . تعلیمات اساسی این فرقه شامل سه اصل : تقوی فقر و تسلیم بود . پیروان این فرقه نمیتوانستند مالک چیزی باشند ( حتی جامه خود ). پس از مرگ وی فرقه او به چند شعبه فرعی تقسیم شده و هر یک تعلیمات او را بقسمی تفسیر کردند و در کشورها و اقطار مختلف صومعه های بسیار دایر نمودند .
سن فرانسیس از بزرگان روحانیت مسیحی است .

فرانسیس. [ فْرا / ف ِ ] ( اِخ ) ( سَن... ) از بزرگان روحانی مسیحی است. وی در سال 1182 م. در آسیسی که از شهرهای مرکزی ایتالیاست چشم به دنیا گشود. فرزند بازرگانی بزرگ بود و در جوانی زندگی بسیار خوشی داشت و هرچه را با پول به دست می آمد برای خود فراهم می ساخت. اما طبیعت حساس و تضاد موجود میان تجمل او و بی چیزی دیگران او را رنج میداد. در بیست سالگی بیماری سختی گرفت و پس از آنکه از بستر برخاست ، همواره به دیدار بیچارگان و بیماران و به خصوص جذامیان میرفت. سرانجام از ثروت و ارث پدری خود چشم پوشید و جامه های فاخر خود را به یک لباس باغبانی بدل کرد و به صورت انسان بی خانمانی درآمد و به موعظه و هدایت دیگران پرداخت. دیر نپایید که مردمانی بدو گرویدند و او به همراه این پابرهنگان بی پول به گردش در اطراف کشور ایتالیا و تبلیغ تعلیمات مسیح پرداخت و تا سال 1229 م. بدینگونه زندگی کرد. ( از تاریخ جهان تألیف اما پتر اسمیث صص 219-220 ). سن فرانسیس پایه گذار مکتبی است که پیروان آن فرانسیسکن خوانده میشوند. رجوع به فرانسیسکن شود.