ایما

تلمیح

اسم: آیما (دختر) (ترکی، فارسی) (کهکشانی) (تلفظ: āymā) (فارسی: آيما) (انگلیسی: ayma)
معنی: ماه من، زیبارو، ( آی= ماه، ما= مخفف ماه )، ماهرو، ( ترکی ـ فارسی ) ( آی = ماه + ما = مخفف ماه )، مجازا عزیز من، زیبا رو بانوی زیبا دختر خوش چهره

---

اسم: ایما (دختر) (عربی) (تلفظ: imā) (فارسی: ايما) (انگلیسی: ima)
معنی: اشاره، گوشه، کنایه، رمز، چیزی را با حرکتِ دست یا چشم و ابرو نشان دادن، بیان موضوعی به طور رمز یا خلاصه

۱ - (مصدر ) اشاره کردن . ۲ - ( اسم ) اشاره کنایه رمز . ۳ - تعریض خطاب بی اشارت و عبارت .
ضمیر اشاره بجمع متکلم مع الغیر شخصی منفصل .

[ ع . ایماء ] ۱ - (مص م . ) اشاره کردن . ۲ - (اِمص . ) اشاره ، کنایه .

ایما. [ اَ ] ( ع حرف ) صاحب منتهی الارب در ذیل «اما» آرد: گاهی بجهت ثقل تضعیف میم اول آن را به یا بدل کنند چنانکه در قول عمربن ربیعة آمده : رَاءَت رجلاً ایما اذ الشمس عارضت فیضحی و ایما بالعشی فیحضر. ( منتهی الارب ). رجوع به «اِمّا» شود.

---

ایما. ( ع مص ) ایماء. ( از فرهنگ فارسی معین ). مأخوذ از تازی اشاره و نشان دادن به انگشت و جز آن. ( ناظم الاطباء ). اشاره. ( فرهنگ فارسی معین ) :
نهاده جهان و فلک چشم و گوش
بایما و فرمان خسرو ملک.غیر نطق و غیر ایما و سجل
صد هزاران ترجمان خیزد ز دل.- ایما کردن ؛ ایما و اشاره کردن نشان دادن با دست و سر و جزآن و به رمز بیان کردن. ( ناظم الاطباء ) :
دریابد اگر بدل کنی فکرت
بشتابد اگر کنی به چشم ایما.و رجوع به ایماء شود.

---

ایما. [ اَی ْ ی َ ]( ع ص ) کلمه ایست دال بر معنی کمال و همیشه صفت نکره واقع میشود. مانند: مررت برجل ایما رجل ؛ یعنی گذشتم بر مردی که کامل بود در صفات مردی. ( ناظم الاطباء ).

---

ایما. ( ضمیر ) ضمیر اشاره به جمع متکلم معالغیر ضمیر شخصی منفصل. ( فرهنگ فارسی معین ) : اکنون ایشان را و ما را جان همی کند یا نه ایما ماند و نه ایشان. ( تاریخ سیستان ).، ایم ا. [ اَ مُل ْ لاه ] ( ع سوگند ) قسم بخدا. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). کلمه قسم. یعنی سوگند بخدا. ( ناظم الاطباء ). لغتی است از ایمن اﷲ که قسم است و درآن لغات است : اَیم ُ اﷲ. ایم ُ اﷲ و اَیمَن ُ اﷲ یا اَیمِن ُ اﷲ. ( از اقرب الموارد ). رجوع به ایمن اﷲ شود.

۱. اشاره کردن با حرکات چشم و ابرو یا دست.
۲. به رمز و مجاز سخن گفتن.

ما