ادریا

ادریا. [ ] (اِخ ) خلیجی است بین ایطالیا و ساحل دلماطیه (دالماسی ) (اعمال رسولان 27:27) و اکنون بخلیج فینیقیه معروف است و گمان میرود که در عصر حواریون این اسم بر همه ٔ دریای روم که شامل اقریطش و صقلیه بوده گفته میشد. رجوع به ملیطه شود. (قاموس کتاب مقدس ).

ادریا. [ اَ ] (اِخ ) یکی از قدیمترین شهرهای ایطالیا در ولایت رویگو از بندقیه واقع در کنار ترعه ٔ بیانکو بمسافت 30 میلی جنوب غربی ونیز، سکنه ٔ آن در حدود 13 هزار تن است . فیضان نهرهای ولایت موجب زیانهای بسیار گردیده چه خاکهائی را با خود حمل می کند و دریا را که سابقاً بدان شهر متصل بوده چهارده میل دورتر برده است . شهر مزبور مرکز اسقف نشین و از جهت تحف و آثار قدیمه ٔ رومی و غیرهامشهور است . این شهر را مهاجرین اتروری بسال 1376 ق .م . بنا کردند و در مائه ٔ هفتم قبل از میلاد اهل فلیه بر آن مستولی شدند و در سنه ٔ 213 ق . م . دولت روم برآنجا استیلا یافت و بخشی از آنرا خراب کردند و بحر ادریاتیک بدین شهر منسوبست . (ضمیمه ٔ معجم البلدان ).