سوری

سوری . (اِ) نوعی از ریاحین سرخ است . (برهان ). ورد. نوعی از گل سرخ و بسیار خوشبو که آنرا گل محمدی نیز گویند. (ناظم الاطباء). نام گلی است سرخ رنگ و هر گل و لاله که سرخ باشد سوری گویند. (غیاث اللغات ). گل سرخ چون لاله و مانند آن . (فرهنگ رشیدی ) :
باغبان برگرفته دل بماه دی ز گل
پر کند هر بامدادی از گل سوری کنار.

فرخی .

بر فرق شما آب گل سوری بارم
یا جام جوانی بهم اندر بگسارم .

منوچهری .

آمده نوروز ماه با گل سوری بهم
باده ٔ سوری بگیر بر گل سوری بچم .

منوچهری .

چون روی منیژه شد گل سوری
سوسن بمثل چو خنجر بیژن .

ناصرخسرو.

ماه را در نقاب کافوری
بسته چون در سمن گل سوری .

نظامی .

سنبل نشانده بر گل سوری نگه کنید
عنبر فشانده گرد سمن زار بنگرید.

سعدی .

حرفهای خط موزون تو پیرامن روی
گویی از مشک سیه بر گل سوری رقمند.

سعدی .

گه از برگ گل سوری کنی در بوستان توده
گه از شاخ گل خیری کنی در گلستان خرمن .

جوهری هروی .

غنچه ٔ گلبن وصلم ز نشیمن بشکفت
مرغ خوشخوان طرب از برگ گل سوری کرد.

حافظ.

|| گلی باشد که آنرا به پیکان تشبیه کرده اند. (برهان ) (ناظم الاطباء). || شادی . خوشحالی . (برهان ). شادی . خوشحالی . خرمی .(ناظم الاطباء).
- چهارشنبه سوری ؛ شب چهارشنبه ٔ آخر سال شمسی بدین نام است . چهارشنبه ٔ آخر سال شمسی که به شب آن عصر سه شنبه در خانه ها آتش افروزند و بر آتش گذرند تفأل را برای سعادت در سال نو. (یادداشت بخط مؤلف ) : ... که چون شب سوری چنانکه عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند، پاره ای آتش بجست و سقف سرای درگرفت . (تاریخ بخارای نرشخی ص 32). رجوع به چارشنبه سوری شود.
|| رنگ سرخ . (برهان ) (ناظم الاطباء) (غیاث ) :
می سوری بخواه کآمد رش
مطربان پیش دار و باده بکش .

خسروی .

نرگس بر پشت رود باربدی زد سرود
وز می سوری درود سوی بنفشه رسید.

کسایی .

از باغ باد بوی گل آورد بامداد
وز گل مرا سوی مل سوری پیام داد.

فرخی .

راست گفتی رخش گلستان بود
می سوری بهار گل گستر.

فرخی .

شاها می سوری نوش ایرا بچمن در
بگرفت گل سوری جای گل رعنا.

مسعودسعد.

گشته خجل از رنگ لبش باده ٔ سوری
برده حسد از بوی خوشش عنبر سارا.

امیرمعزی .

لعل است می سوری و ساغر کان است
جسم است پیاله و شرابش جان است .

کمال الدین اسماعیل .

|| نوعی از زاج باشد و آن زاج سرخ است که بلغت رومی قلقند خوانند. نوعی از زاج که زاج سرخ نیز گویند. (ناظم الاطباء). || نوعی از پیکان . (برهان ) (ناظم الاطباء) (غیاث ).

سوری . (اِخ ) سیف الدین سوری برادر ملک قطب الدین و سلطان علاءالدین غوری از سلاطین غور است که جانشین برادر خود ملک فخرالدین شد. چون بهرام شاه غزنوی قطب الدین محمد را شربت مهلک نوشانید، و خبر مرگ وی به سیف الدین سوری رسید، لشکری عظیم فراهم آورده به کین خواستن برادر به غزنین رفت . بهرامشاه از پیش او بهندوستان گریخت و او در غزنین بتخت سلطنت نشست و لشکر غور را اجازه ٔ انصراف داد. چون زمستان رسید و بواسطه ٔ شدت سرما و برف راههای غور مسدود شد و رسیدن مدد متعذر گشت ، اهل غزنین در خفیه به بهرامشاه نوشتند و او را بغزنین طلبیدند. بهرامشاه بی خبر به غزنین ورود کرده سیف الدین سوری و اتباع او را بگرفت و با فضیحت تمام بکشت . وی از سال 543 - 544 هَ . ق . سلطنت کرد و بهرامشاه وی را بسال 544 بکشت . (از فرهنگ فارسی معین و تعلیقات چهارمقاله ٔ عروضی چ معین ص 150) :
امیرا بسوی خراسان نگر
که سوری همی بند و ساز آورد
اگر دست شورش بماند دراز
به پیش تو کار دراز آورد
مر آن کار را کو بسوری دهی
چو چوپان بددوغ بازآورد.

ابوالفضل جمحی (از تاریخ بیهقی ).

رجوع به تاریخ ایران و طبقات ناصری چ کلکته صص 112 - 314 شود.

نامی خاص و کمیاب
من اسمم رو دوست دارم

Celebration

سوری نام معلم ای فداکار ی بود بد اخلاق که در امریکا گینس گرفت

سوری :/suri/ سوری ( فارسی ) به معنی گل سرخ - گل محمدی - شادی و نشاط و خرمی . سوری :1 - ( در قدیم ) ( در گیاهی ) گل سرخ؛ 2 - ( به مجاز ) سرخ رنگ. اسم سوری مورد تایید ثبت احوال کشور برای نامگذاری دختر است .

سوری دخت : /s. - doxt/ سوری دخت ( سوری دخت = دختر ) ، 1 - دختر سرخ رنگ، دختری که مثل گل سرخ است؛ 2 - ( به مجاز ) زیبارو.

سوریا : /suriyā/ سوریا : سوریا ( فارسی ) ( سوری الف ( اسم ساز ) ) ، سوری. سوریا به معنی گل سرخ - گل محمدی - شادی و نشاط و خرمی . سوریا ( به مجاز ) زیبارو . اسم سوری و سوریا مورد تایید ثبت احوال کشور برای نامگذاری دختر است .

سوری نام یکی از طوایف کولی ( Gypsy ) در ایران، نام یکی از مردمان رومان در ایران
در کرمان سوری به معنی کولی است

سوری ( Suri ) :نام سه روستا در هندوستان
سوری:نام روستایی در ایالت اوتاراخان یا اوتاراکند هندوستان
سوری:نام روستایی در ایالت اودیشا هندوستان
سوری:نام روستایی در ایالت هیماچال پرادش هندوستان

زنبور قرمز به بندری