اندهان

اندوهان: جمع اندوه، اندوهها، به معنی غمگین هم گفته شده
جمع انده باشد چنان که جانور را جانوران و مردم را مردمان گویند و این جمع به خلاف قیاس است .

اندهان. [ اَ دُ ] ( اِ ) ج ِ انده باشد چنانکه جانور را جانوران و مردم را مردمان گویند این جمع بخلاف قیاس است. چه بغیر از جانور را با الف و نون جمع نتوان کرد. ( برهان قاطع ) ( از آنندراج ) ( از انجمن آرا ) ( از هفت قلزم ). غمان. احزان. ( یادداشت مؤلف ) :
نشسته همه با غم و اندهان
در اندیشه ها کهتران و مهان.ز نو گریه دیگر آغاز کرد
در اندهان دلش باز کرد.روز من گشت از فراق تو شب
نوش من شد از اندهانت کبست.نه مردلم را با لشکر غمان طاقت
نه مر تنم را با تیر اندهان جوشن.تن به تیمارو اندهان بدهید
دل ز شادی و لهو برگیرید.به بیست سی غم و چل پنجه اندهان چون صید
به شصت واقعه هفتاد روز درماندیم.کودکان آنجا نشستند و نهان
درس میخواندند با صد اندهان.روزی سه چهار انده او داشت هرکسی
آن سوز برطرف شد و آن اندهان نماند.

۱. = اندوه: به حج شدی و من از اندهان هجرانت / به گرد خانهٴ تو گشته ام چو حاج دوان (مسعودسعد: ۵۳۲ ).
۲. (صفت ) غمگین.