بوی بد مونث هواک
هواکه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( هواکة ) هواکة. [ هََوْ وا ک َ ] ( ع ص ) بوی بد. ( منتهی الارب ). || مؤنث هواک. ( اقرب الموارد ). رجوع به هواک شود.
هواکة. [ هََوْ وا ک َ ] (ع ص ) بوی بد. (منتهی الارب ). || مؤنث هواک . (اقرب الموارد). رجوع به هواک شود.
کلمات دیگر: