انزروت

(اسم ) صمغی است سقزی برنگ سرخ زرد یا سفید طعم آن تلخ است و از درختی خاردار که برگهایی شبیه بمورد دارداستخراج شود عنزروت انجروت زنجر کنجده کلک .

انزروت. [ اَ زَ ] ( اِ ) بر وزن و معنی عنزروت است و آن صمغی باشد تلخ که بیشتر در مرهمها بکار برند و عنزروت معرب آن است و در مؤید الفضلاء با ذال نقطه دار و بای ابجد هم آمده است که انذروب باشد. ( برهان قاطع ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). به اصفهانی کنجده و اکروهک و بشیرازی کدور وبعربی کحل فارسی است و کحل کرمانی و بهندی لایی نامند. ( از مخزن الاودیه ). بیونانی صرقولا و بسریانی ترقوقلانامیده میشود و آن صمغ درخت شائکة است. ( از تذکره ضریر انطاکی ص 61 ). به لاتینی سارقوقول گویند. ( از لغات تاریخیه و جغرافیه ترکی ج 1 ص 227 ). در اصفهان کنجده و در تنکابن کینجه نامند. ( از تحفه حکیم مومن ). عنزروت. کنجده. ( ذخیره خوارزمشاهی ). کحل فارس. ( منتهی الارب ). کونژده. زنجر. ( ترجمه صیدنه ابوریحان ). کنجیده. کحل کرمانی. کحل فارسی. ( ناظم الاطباء ). انجروت. کلک. ( فرهنگ فارسی معین ) : شخصی می گفت چشمم درد میکند و با آیات و ادعیه مداوا میکنم. طلحک گفت اندکی انزروت نیز بدانها بیفزای. ( منتخب لطائف عبید زاکانی چ برلن ص 168 ). و رجوع به تحفه حکیم مؤمن و مخزن الادویه و تذکره داود ضریر انطاکی شود.

از صمغ های سقزی به رنگ سرخ، زرد، یا سفید با طعم تلخ که از برخی درختان و درختچه ها به دست می آید و در معالجۀ بیماری های درد مفاصل، عرق النسا، و کرم معده مفید است، کنجده، کنجیده، بارزد، بیرزد، بیرزه، بریزه، زنجرو.