تانیث رکیک باران ریزه باران ریزه و اندک
رکیکه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( رکیکة ) رکیکة. [ رَ ک َ ] ( ع ص ، اِ ) رکیکه. تأنیث رکیک. ( یادداشت مؤلف ). || باران ریزه یا آن فوق دَث است. ( منتهی الارب ). باران ریزه و اندک. ( از اقرب الموارد ). باران ریزه. ( ناظم الاطباء ). || ارض رکیکة؛ زمین باران ریزه رسیده. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
رکیکة. [ رَ ک َ ] (ع ص ، اِ) رکیکه . تأنیث رکیک . (یادداشت مؤلف ). || باران ریزه یا آن فوق دَث ّ است . (منتهی الارب ). باران ریزه و اندک . (از اقرب الموارد). باران ریزه . (ناظم الاطباء). || ارض رکیکة؛ زمین باران ریزه رسیده . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
کلمات دیگر: