بیدلی . دل از دست داده .
دل برده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دل برده. [ دِ ب ُ دَ / دِ ]( ن مف مرکب ) بیدل. دل از دست داده. دل برده شده. که کسی دل از وی برده باشد. عاشق. دلباخته :
کرم زین بیش کن با مرده خویش
مکن بیداد بر دل برده خویش.
پیش احمد عاشقی دل برده ایست.
کرم زین بیش کن با مرده خویش
مکن بیداد بر دل برده خویش.
نظامی.
پیش تو استون مسجد مرده ایست پیش احمد عاشقی دل برده ایست.
مولوی.
کلمات دیگر: