دقایقی مروزی

شمس الدین محمد بن علی عالم و واعظ و شاعر اواخر قرن ششم هجری .

دقایقی مروزی. [ دَ ی ِ ی ِ م َرْ وَ ] ( اِخ ) شمس الدین محمدبن علی. عالم و واعظ و شاعر اواخر قرن ششم هجری. وی تا پایان قرن مذکور زنده بود و هم اوست که سندبادنامه را به نثری مصنوع و مزین تحریر کرده ، که ظاهراًهمان بختیارنامه یا قصه ده وزیر منسوب به اوست. ( از فرهنگ فارسی معین ) ( از دایرةالمعارف فارسی ). دقایقی را قصاید و ابیات پراکنده ای در برخی از تذکره ها آمده است ، و ابیات ذیل که در مدح خواجه فخرالدین عمدةالوزراء است و در آن صفت خزان کند از او نقل میشود:
دی باغ را بدیدم و روی مزعفرش
لرزان ز تندباد همه شکل و پیکرش
لرزنده همچو مرتعش از باد شاخ بید
گفتی که رعشه دارد اعضا سراسرش
گفتم کجا شد آن همه حسن و دلال باغ
وآن صورت عجیب و تن روح پیکرش
باغ آسمان دیگر و از انجم نبات
طالع شده به روز و شب اشکال اخترش
جعد بنفشه خم زده بر عارض سمن
چون زلف دلبر من و آن خط عنبرش...
گفتم که باغ از گل و از میوه خالی است
از حمله خزان برمیدند لشکرش
باغی کجاست اهل هنر را کنون بگو
نزهت سرای خاطر و دل ساحت درش...
گفت این صفات ِ حضرت فخر زمانه دان
والا حمید دین که سپهر است چاکرش...
رجوع به مجمع الفصحاء ج 1 ص 217 و لباب الالباب ج 1 ص 212 شود.