جنگ های داخلی انگلستان (به انگلیسی: English Civil War) مجموعه ای از درگیری های نظامی و سیاسی ای بود که در فاصلهٔ سال های ۱۶۴۲ تا ۱۶۵۱ بین پارلمان گراها که راندهد (به انگلیسی: the Roundheads) نامیده می شدند و سلطنت طلبان حامی چارلز اول، پادشاه وقت انگلستان، اسکاتلند و ایرلند که با عنوان کاوالیر (به انگلیسی: the Cavaliers) شناخته می شدند اتفاق افتاد. این جنگ در نهایت با پیروزی پارلمان گرایان، اعدام چارلز یکم و استقرار نظام جمهوری به جای نظام پادشاهی و برقرار شدن کشورهای هم سود انگلستان به رهبری الیور کرامول پایان یافت.
پیوریتن ها
مشایخیان
عواملی که به بروز چند دستگی میان مردم انگلستان انجامید و جنگ هایی داخلی را در آن کشور رقم زد که درد و رنج بسیاری را نیز برای مردم آن به همراه آورد هم سیاسی بودند و هم مذهبی. چارلز نخست اغلب با تصمیمات پارلمان مخالف بود و همین موضوع سبب شد تا با پایان دادن به ملاقات هایش با اعضای پارلمان در ۱۶۲۹ خود رأساًً حکومت کشور را در اختیار بگیرد. درعین حال چارلز در صدد بود تا سیاست های مذهبی مشابهی را نیز در اسکاتلند پیاده سازد و کلیسای اسکاتلند را همچون کلیسای انگلستان پدید آورد که با مخالفت پرسبیتریهای اسکاتلند مواجه شد. با بروز شورش در اسکاتلند چارلز یکم وارد جنگ با آنها شد و در ۱۶۴۰ برای تأمین هزینه های مالی لشکرکشی خود علیه اسکاتلند به کمک پارلمان نیاز پیدا کرد و از آنان یاری خواست. پارلمان که در این زمان با عنوان پارلمان بلندمدت شناخته می شد از کمک به پادشاه خودداری ورزید و همین موضوع به آغاز جنگ های داخلی انگلستان در ۱۶۴۲ انجامید.
مقاله اصلی: اولین جنگ داخلی انگلستان
نبرد اج هیل (به انگلیسی: Battle of Edgehill) نخستین جنگ مهم از سری جنگ های داخلی انگلستان بود که در ۱۶۴۲ و در منطقه ای به همین نام در وارویکشایر بین دو طرف روی داد. اما در نهایت این جنگ بدون نتیجه ای به پایان رسید و هیچ یک از طرفین پیروز واقعی این نبرد نبودند. با این حال سربازان پارلمان گراها که خیلی خوب توسط تامس فیرفکس و الیور کرامول سازمان دهی شده بودند در نبرد مارستن مور (به انگلیسی: Battle of Marston Moor) در ۱۶۴۴ که بزرگترین رویارویی از سری جنگ های داخلی انگلستان به شمار می رود و در مکانی به همین نام در نزدیکی یورک در شمال انگلستان اتفاق افتاد موفق به شکست سلطنت طلبان به فرماندهی شاهزاده روبرت، نوهٔ جیمز یکم شدند و به دنبال این پیروزی ادارهٔ بخش های شمالی کشور را در دست گرفتند.
پیوریتن ها
مشایخیان
عواملی که به بروز چند دستگی میان مردم انگلستان انجامید و جنگ هایی داخلی را در آن کشور رقم زد که درد و رنج بسیاری را نیز برای مردم آن به همراه آورد هم سیاسی بودند و هم مذهبی. چارلز نخست اغلب با تصمیمات پارلمان مخالف بود و همین موضوع سبب شد تا با پایان دادن به ملاقات هایش با اعضای پارلمان در ۱۶۲۹ خود رأساًً حکومت کشور را در اختیار بگیرد. درعین حال چارلز در صدد بود تا سیاست های مذهبی مشابهی را نیز در اسکاتلند پیاده سازد و کلیسای اسکاتلند را همچون کلیسای انگلستان پدید آورد که با مخالفت پرسبیتریهای اسکاتلند مواجه شد. با بروز شورش در اسکاتلند چارلز یکم وارد جنگ با آنها شد و در ۱۶۴۰ برای تأمین هزینه های مالی لشکرکشی خود علیه اسکاتلند به کمک پارلمان نیاز پیدا کرد و از آنان یاری خواست. پارلمان که در این زمان با عنوان پارلمان بلندمدت شناخته می شد از کمک به پادشاه خودداری ورزید و همین موضوع به آغاز جنگ های داخلی انگلستان در ۱۶۴۲ انجامید.
مقاله اصلی: اولین جنگ داخلی انگلستان
نبرد اج هیل (به انگلیسی: Battle of Edgehill) نخستین جنگ مهم از سری جنگ های داخلی انگلستان بود که در ۱۶۴۲ و در منطقه ای به همین نام در وارویکشایر بین دو طرف روی داد. اما در نهایت این جنگ بدون نتیجه ای به پایان رسید و هیچ یک از طرفین پیروز واقعی این نبرد نبودند. با این حال سربازان پارلمان گراها که خیلی خوب توسط تامس فیرفکس و الیور کرامول سازمان دهی شده بودند در نبرد مارستن مور (به انگلیسی: Battle of Marston Moor) در ۱۶۴۴ که بزرگترین رویارویی از سری جنگ های داخلی انگلستان به شمار می رود و در مکانی به همین نام در نزدیکی یورک در شمال انگلستان اتفاق افتاد موفق به شکست سلطنت طلبان به فرماندهی شاهزاده روبرت، نوهٔ جیمز یکم شدند و به دنبال این پیروزی ادارهٔ بخش های شمالی کشور را در دست گرفتند.
wiki: جنگ های داخلی انگلستان