جانسوز

سوزاننده جان، سوزناک، آنکه یا آنچه جان راسوزاند
جان سوزاننده

جان سوز. ( نف مرکب ) جان سوزاننده. روان سوزنده. آنچه یا آنکه جان را بسوزاند. آنکه یا آنچه جان را آزرده سازد :
دولتت جاوید بادا کز جلال
جاه تو جانسوز اعدا دیده ام.تو با تریاک و من با زهر جانسوز
ترا آنروز و آنگه من بدین روز.و ازتیر سحر و ناوک جانسوز جگرخور مظلومان... سپهر. ( ترجمه محاسن اصفهان ص 143 ).
که شنید این ره جانسوز که فریاد نکرد.کرا گویم که با این درد جانسوز
طبیبم قصد جان ناتوان کرد.سموم قهرجانسوزش جان گداز ارباب بغی و طغیان. ( حبیب السیر جزء4 از ج 3 ص 322 ).

آن که یا آنچه جان را بسوزاند، سوزناک.