تباهکار

شریر

تباه کننده، نابودکننده، خرابکار، فتنه وفساد
( صفت ) ۱- فساد کننده خراب کننده . ۲- فاسق فاجر .

( ~. ) (ص فا. ) فاسد، گناهکار.

تباه کار. [ ت َ ] ( ص مرکب ) ضایعکار و فاسدکار و خراب کننده. ( ناظم الاطباء ). تبه کار. که کاری زشت کند. بدکار. طالح. عاصی. مفسد. فاسق. فاجر. سیاه نامه. رجوع به تباه و دیگر ترکیب های آن شود.

۱. تباه کننده.
۲. نابودکننده.
۳. خراب کار.
۴. گناه کار.