ژوستینین دوم

ژوستینیان دوم یا یوستینیانوس دوم(به لاتین: Justinianus II) ملقب به راینوتمتوس(به لاتین: Rhinotmetus) ( به معنای بینی بریده) (زادهٔ پیرامون ۶۶۹ — درگذشتهٔ دسامبر ۷۱۱) امپراتور بیزانس از ۶۸۵ تا ۶۹۵ و سپس از ۷۰۵ تا ۷۱۱ و آخرین امپراتور از دودمان هراکلی بود. ژوستینیان هرچند دارای خصیصه ای استبدادگرانه و قادر به انجام اعمال ظالمانه بود، با این حال او فرمانروایی توانمند به شمار می رود که توانست بیشتر نواحی مقدونیه را که پیشتر به تصرف قبایل اسلام درآمده بود از آنها پس گرفته و بار دیگر ضمیمهٔ خاک امپراتوری بیزانس نماید.
ژوستینیان پسر کنستانتین چهارم بود که پس از مرگ پدرش در سپتامبر ۶۸۵ در ۱۶ سالگی بر تخت امپراتوری بیزانس نشست. او در آغاز حکومتش عهدنامه ای را با اعراب به امضا رساند که آنان را مجبور می ساخت تا خراج بیشتری را به بیزانس بپردازند. همچنین به موجب این عهدنامه دو طرف بر حق حاکمیت مشترک بر قبرس، ارمنستان و گرجستان توافق نمودند.
ژوستینیان سپس در ۶۸۸/۶۸۹ با موفقیت به مناطق تحت اشغال اسلاوها در تراکیه و مقدونیه لشکر کشید و توانست آن مناطق را بار دیگر به خاک امپراتوری بازگرداند. همچنین در نتیجهٔ این پیروزی، بسیاری از اسلاوها یا به ارتش بیزانس پیوستند یا به عنوان سرباز-کشاورز در آسیای صغیر مشغول به کار شدند.
اما در ۶۹۱ اعراب که بر سر سیاست های مربوط به قبرس با بیزانس اختلاف نظر پیداکرده بودند مرزهای شرقی امپراتوری را مورد حمله قرار دادند و تا ۶۹۲ موفق به شکست نیروهای بیزانسی در سباستوپولیس شده و متصرفات بیزانس در ارمنستان را به اشغال خود درآوردند. در همین زمان ژوستینیان دوم نیز اقدام به برگزاری شواری کینیسکت در قسطنطنیه به منظور تکمیل قوانین اعتقادی پنجمین و ششمین شورای جهانی کلیسایی نمود. با این حال پاپ سرگیوس یکم این قوانین را به رسمیت نشناخت و همین موضوع باعث بروز اختلاف بین او و امپراتور شد.