بی گنه

مخفف بیگناه . که مرتکب گناه نشده است . بی جرم و بی تقصیر . یا معصوم . بری .

بی گنه. [ گ ُ ن َه ْ ] ( ص مرکب ) مخفف بی گناه. که مرتکب گناه نشده است. بی جرم و بی تقصیر :
ز بس غارت و جنگ و آویختن
همان بی گنه خیره خون ریختن.برادر ز یک کالبد بود و پشت
چنان پرخرد بی گنه را بکشت.نبوده مرا هیچ با تو عتیب
مرا بی گنه کرده ای شیب و تیب .دختران رز گویند که ما بی گنهیم
ما تن خویش بدست بنی آدم ندهیم.هم بزیر لگدت همچو هبا کردم
بی گنه بودی این جرم چرا کردم.رزبان گفت که این لعبتکان بی گنهند
هیچ شک نیست که آبست ز خورشید و مهند.دشمن عاقلان بی گنهند
زانکه خود جاهل و گنهکارند.چه کرده ست این بی گنه جانور
که در چنگ جنسی چو خود مبتلاست.دل چون دهدت که برستیزی
خون دو سه بی گنه بریزی.چار سالست کز ستمکاری
داردم بی گنه بدین خواری.بخون ریختن شد دل انگیخته
ز خون چنان بی گنه ریخته.که وی در حصاری گریزد بلند
رسد کشور بی گنه را گزند.نظر کن بر احوال زندانیان
که ممکن بود بی گنه در میان.ما را که تو بی گنه بکشتی
کس نیست که دست پیش دارد.بی گنه را بعفو حاجت نیست.رجوع به بی گناه شود.
|| معصوم. بری.
- بی گنه آزار ؛ مخفف بی گناه آزار :
که ملک و دولت ضحاک بی گنه آزار
نماند و تا بقیامت بر او بماند رقم.