نپی

نُپی یا نِبی نام پارسی قرآن است. نپی را به فتح و کسر نون هم گفته اند. نپی جو را قرآن پژوه و دانشجوی قرآن و علوم قرآنی می نامند.
محمدتقی راشدمحصل، کتیبه های ایران باستان، ص ۱۳.
لغتنامه دهخدا
رجب علی مظلومی، علوم قرآنی.
فصلنامه ترجمان وحی، چاپ قم.
نشریه موسسه پژوهشگران جوان نانو
ریشهٔ نپی، چند پند بوده که به مرور زمان به نپی مبدل شده است.
در پارسی میانه واژه نیبگ (nibeg) واژه رایجی به معنی کتاب در کل بوده است (در معنی سنگ نوشته یک بار به کار رفته است.). در پارسی نو واژه نِبی یا نُبی به معنی قرآن تحول یافته همین واژه پارسی میانه است.
همانگونه که مسیحیان از آغاز کتاب انجیل را bible به معنی کتاب نامیدند ایرانیان نیز قرآن را در زبان خود نبی یعنی کتاب نام نهادند.