موتورسیکلت

موتورسیکلت طبق تعریف استاندارد ملی ایران به شماره ۷۵۵۸ عبارتست از وسیله نقلیه موتوری دو، سه یا چهار چرخ یا دارای چرخهای دوقلو.
اندرو
کراس
تریل (کراس شهری)
بیابانی یا داکار
اولین موتور سیکلت در اشتوتگارت توسط مخترعان آلمانی گوتلیب دایملر و ویلهلم مایباخ در سالِ ۱۸۸۵ طراحی و ساخته شد. در ابتدا بیشتر به دوچرخه ای موتور دار شباهت داشت و مخترعانش آن را (Reitwagen) ریت واگن به معنای (riding car) ماشین سواری نام گذاری کرده بودند.
طبق تعریف استاندارد ملی ایران به شماره ۷۵۵۸ موتورسیکلت ها در هفت گروه تقسیم بندی می شوند:
گروه L1e (موتورگازی های دوچرخ) یا گروه L2e (وسایل نقلیه سه چرخ) که حداکثر سرعت طراحی آن ها بیشتر از ۴۵ کیلومتر بر ساعت نباشد؛ که در نوع احتراق داخلی، حجم سیلندر بیشتر از ۵۰ سانتیمتر مکعب نباشد؛ و در نوع الکتریکی، حداکثر توان اسمی پیوسته بیشتر از ۴ کیلو وات نباشد. گروه L3e (وسایل نقلیه دوچرخ بدون یدک کش کناری) و گروه L4e (وسایل نقلیه دوچرخ با یدک کش کناری) که دارای قوای محرکه احتراق داخلی با حجم سیلندری بیشتر از ۵۰ سانتیمتر مکعب هستند. یا حداکثر سرعت طراحی آن ها بیشتر از ۴۵ کیلومتر بر ساعت است. گروه L5e، موتورسیکلت های سه چرخ (وسایل نقلیه با سه چرخ متقارن) که دارای قوای محرکه احتراق داخلی با حجم سیلندر بیشتر از ۵۰ سانتیمتر مکعب هستند. یا حداکثر سرعت طراحی آن ها بیشتر از ۴۵ کیلومتر بر ساعت است. گروه L6e، موتورسیکلت های چهار چرخ سبک که جرم بدون بار آن ها کمتر از ۳۵۰ کیلوگرم باشد. گروه L7e، موتورسیکلت های چهار چرخ سنگین که جرم بدون بار آن ها کمتر از ۴۰۰ کیلوگرم باشد.

موتورسیکْلت (motorcycle)
موتورسیکْلت
(به فرانسه: موتوسیکلت) وسیلۀ نقلیه ای با دو چرخ که نیروی آن را موتوری بنزینیتأمین می کند. نخستین دوچرخۀ موتوری کارآمد در ۱۹۰۱ در فرانسه ساخته شد و تولیدکنندگان بریتانیایی و امریکایی اول بار در ۱۹۰۳ به تولید موتورسیکلت پرداختند. در ۱۸۶۸، ارنست و پیِر میشو در فرانسه دوچرخه ای را با نیروی بخار آزمایش کردند، ولی موتور بخار بیش از حد سنگین و پردردسر بود. گوتلیب دایملر، مهندس آلمانی، در ۱۸۸۶ اولین موتورسیکلت را با نصب موتور بنزینی سبک خود روی یک دوچرخه ساخت. دایملر کمی بعد به استفاده از چهار چرخ به جای دو چرخ روآورد و پیش گام در ساخت خودرو شد. نخستین طرح موفق و کاربردی دوچرخه را میشل و اوژن ورنر فرانسوی در ۱۹۰۱ عرضه کردند. در این طرح ابداعی، نحوۀ مرسوم قرارگرفتن قطعات موتورسیکلت، که در آن موتور بین دو چرخ و پایین تر از زین قرار می گیرد، انتخاب شد. شرکت هارلی دیویدسون در امریکا و شرکت تریومف در بریتانیا تولید خود را در ۱۹۰۳ آغاز کردند. مسابقات جاده ای، مثل جایزۀ توریستیِ جزیرۀ مَن (آیل آو من) که در ۱۹۰۷ آغاز شد، به بهبود طرح موتورسیکلت کمک کردند و کمی بعد، موتورسیکلت کم وبیش به شکل فعلی خود درآمد. وینسنت، بی اس آ، و نورتون اشاره کرد. در دهۀ ۱۹۷۰، تولیدکنندگان ژاپنی از دیگر رقبای خود گوی سبقت را ربودند. ژاپنی ها مدل های متنوعی از موتورسیکلت ها، حتی با قابلیت رسیدن به سرعت ۲۵۰ کیلومتر در ساعت، را تولید می کنند. صنعت موتورسیکلت سازی ایتالیا، که کوچک و روبه گسترش است، موتورسیکلت های تخصصی تری تولید می کند. موتورسیکلت های سبک عموماً با یک موتور بنزینی دوزمانه کار می کنند. در حالی که موتورسیکلت های با حجم موتور ۲۵۰ سی سی به بالا معمولاً چهارزمانه اند. اغلب موتورسیکلت ها با هوا خنک می شوند و موتور آن ها را مجموعه ای از پرّه های فلزی احاطه کرده اند تا سطحی بزرگ ایجاد شود، سیستم خنک کنندۀ برخی از آن ها مانند اتومبیل با آب کار می کند. بسیاری از موتورسیکلت های کوچک سیستم موتور تک سیلندر دارند، ولی موتورسیکلت های بزرگ تر ممکن است تا شش سیلندر هم داشته باشند. موتور تک سیلندر مقرون به صرفه است. در اکثر موتورسیکلت ها، یک زنجیر نیروی محرکه را از موتور به چرخ عقب منتقل می کند، ولی برخی از موتورسیکلت ها میل لنگ دارند.