ایذا

(مصدر ) آزردن آزار دادن اذیت کردن رنج دادن .

ایذا. ( ع اِ ) رنج و آزار و عذاب و زحمت و جور و ستم و جفا و تصدیع و آزردگی و محنت. ( ناظم الاطباء ). ایذاء :
زبان درنهندش به ایذا چو تیغ
که بدبخت زر دارد از خود دریغ.بسمع رضا مشنو ایذای کس.که مگریکی از غلامان او بدو ایذائی و زحمتی رسانیده است. ( تاریخ قم ص 249 ). رجوع به ایذاء شود.

اذیت کردن، آزار رساندن، رنج دادن: به سمع رضا مشنو ایذای کس / وگر گفته آید به غورش برس (سعدی۳: ۳۲۰ ).