آنکه جنگ به ناحق کند
باطل ستیز
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
باطل ستیز. [ طِ س ِ ] ( نف مرکب ) بر باطل ستیزنده. که نه بر حق ستیزد. آنکه جنگ به ناحق کند. ( آنندراج ) :
ز حق دشمنی چند باطل ستیز
ببین چون کند حق ز باطل گریز.
ز حق دشمنی چند باطل ستیز
ببین چون کند حق ز باطل گریز.
نظامی ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: