بردارد تا بزمین نساید
پسه وردار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پسه وردار. [پ َ س َ / س ِ وَ ] ( نف مرکب ) خادمه که دامان بلند خاتون را گاه ِ حرکت بردارد تا بزمین نساید :
آن کسان را که تو بینی پسه وردار لباس
جامه شان بنده و خود خواجه خدمتکارند.
آن کسان را که تو بینی پسه وردار لباس
جامه شان بنده و خود خواجه خدمتکارند.
نظام قاری ( دیوان البسه ص 63 ).
کلمات دیگر: