آنکه پیرو راه باطل است
باطل پرست
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
باطل پرست. [ طِ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) آنکه پیرو راه باطل باشد. کافر که باطل پرستد. بیراهه رو. مقابل حق پرست :
سر حق شناسان بر آرم ز خاک
به باطل پرستان در آرم هلاک.
سر حق شناسان بر آرم ز خاک
به باطل پرستان در آرم هلاک.
نظامی.
کلمات دیگر: