البومین

آلبومین. آلبومین (ریشه لاتین: آلبوس بمعنی سفید) عموماً به گروهی از پروتئینهای محلول در آب (در اب حل می شود) گفته می شود اما در بدن انسان از نظر کاربرد و مقدار یکی از مهم ترین پروتئین های درون پلاسما بوده و جزو پروتئین هایی است که گلیکوزیله نمی شود. غلظت آلبومین موجود در خون انسان حدود ۳/۶–۵/۲ گرم بر دسی لیتر است و این مقدار درصورت نیاز بدن تا دوبرابر نیز افزایش می یابد و میزان سنتز روزانه آن به طور تقریبی ۱۴۰ گرم می باشد.آلبومین در کبد ساخته شده و میزان تولید آن حدود ۱۵ گرم در روز است. نیمه عمر آلبومین در بدن ۲۰ روز است و روزانه نزدیک به ۴٪ تخریب و جایگزین می گردد.
نوع سرم انسانی یا سرم آلبومین
نوع آلبومین گاوی که مورد استفاده آزمایشگاهی دارد
نوع آلبومین موجود در مواد ارگانیک مانند سفیده تخم مرغ
آلبومینپروتئین اصلی خون است. پروتئین ساده و فاقد کربوهیدرات است. در pH فیزیولوژیک بار منفی دارد (سریع ترین حرکت الکتروفورزی را بعد از پرآلبومین به قطب آند دارد). وظیفه آن حفظ فشار اسمزی خون است؛ بنابراین هنگام دهیراتاسیون که آلبومین کاهش می یابد ما شاهد خیز یا ادم خواهیم بود. آلبومین با ظرفیت ۲ به بیلی روبین متصل می شود (سولفونامیدها با بیلی روبین برای اتصال به آلبومین رقابت کرده و باعث افزایش بیلی روبین می شوند و سپس موجب عبور آن از سدخونی مغزی و آنسفالوپاتی کرنیکتروس در کودکان می شود)آلبومین با ظرفیت ۱۰ به اسیدهای چرب متصل می شود. همچنین به یون های کلسیم، منیزیم و مس نیز متصل می شود. همچنین مقداری اسیدآمینه تریپتوفان پلاسمایی را نیز حمل می کند.آلبومین به آهن متصل نمی شود.درصدی نیز از هورمون های تیروئیدی با آلبومین در خون حمل می شوند. آلبومین به عنوان حامل مس می-باشد چون اتصال سست با این یون دارد بنابراین راحت مس خود را می دهد.در هنگام اسیدوز به علت اینکهH^+ افزایش می یابد سبب شکست اتصال کلسیم با آلبومین می شود و در نتیجه باعث افزایش 〖Ca〗^(۲+) می گردد ولی کلسیم توتال ثابت است. همچنین در بیماری های کبدی به علت اینکه کبد نقص دارد و نمی تواند آلبومین را سنتز کند میزان آن کاهش می یابد. در بیماری های کلیوی نیز چون نقص در باز جذب پروتئین ها وجود دارد مقادیر آن کاهش می یابد. کاهشی مشابه در سوءتغذیه به علت کمبود دریافت پروتئین مانند کواشیرکور دیده می شود، کاهش آن در التهاب به همراه افزایش کورتیزول نیز مشاهده می گردد، در حالت اخیر چرخه اوره فعالیت حداکثری خواهد داشت.نکته: در تمامی مواردی که میزان آلبومین خون کاهش می یابد کاهش کلسیم به همراه منیزیوم نیز دیده می شود ولی این کاهش اثری بر روی کلسیم یونیزه ندارد و مقدار آن همچنان ثابت است.افراد مبتلا به آنآلبومینی تنها خیز ملایمی را نشان می دهند، معتقدند در این موارد سایر پروتئین های پلاسمایی افزایش یافته تا کمبود آلبومین را جبران کنند.سالسیلات ها می توانند باعث آزاد شدن بیلی روبین از آلبومین شوند، لذا مصرف آسپرین در کودکانی که هیپربیلی روبینمی غیرکونژوگه دارند می تواند خطر کرینکتروس را افزایش دهد.
آلبومین از سال ۱۳۱۹ در دسترس پزشکان بوده است. آلبومین در سه شکل قابل دسترس است.
آلبومین در بدن انسان کارهای زیر را اجرا می کند:

آلبومین (ابهام زدایی). واژه آلبومین ممکن است به صفحه های زیر مربوط باشد:
آلبومین : پروتئین موجود در خون
آلبومین (دارو) : فرآورده دارویی که به صورت سرم برای تزریق وجود دارد.

آلبومین (دارو). آلبومین (به انگلیسی: Human serum albumin)
سندرم نفروتیک
آلبومین
رده درمانی: مشتقات خونی.
اشکال دارویی: سرم
بالا بردن حجم پلاسما و جبران کمبود آلبومین. آلبومین خود یکی از مهمترین پروتئینهای پلاسما است که توسط کبد ساخته می شود. آلبومین در انتقال برخی هورمونها و مواد در خون نقش مهمی دارد.

آلبومین. آلْبومین (albumin)
هریک از گروه پروتئینهای سولفوردار. شناخته شده ترین آن سفیدۀ تخم مرغ (آلبومین) است. تعدادی دیگری از آلبومین ها در شیر یافت می شوند و ترکیبات اصلی سرم اند. بسیاری از سبزیجات و مایعات حاوی آلبومین اند. آلبومین ها در آب حل می شوند، محلول های نمکی را رقیق می کنند، و بر اثر حرارت منعقد می شوند. وجود آلبومین سرم در ادرار ممکن است نشان دهندۀ بیماری کلیه یا قلب باشد. آلبومین و ترکیبات آن از نظر فیزیولوژیک بسیار مهم و دارای ارزش غذایی اند. این بدان معناست که این مواد تجزیه شدنی اند و اسیدهای آمینهشان در ترمیم بافت ها به کار می آید. ضمناً، موجب حفظ فشار اسمزیو حجم پلاسمای خون می شوند.